Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η ατομική ευθύνη αναγορεύεται με τόση σαφήνεια, ως ο αποκλειστικός παράγων σωτηρίας, απέναντι στην φονική διάδοση της μόλυνσης από τον ιό.
Τόσο απλά! «Μείνετε μέσα», «πλένετε τα χέρια σας», «μη συνωστίζεστε…», κ.ά., αυτή είναι -μας λέγουν οι ειδικοί- η ενδεδειγμένη συμπεριφορά για να αναχαιτίσουμε τον ρυθμό της εξάπλωσης, που ξεπερνά τις δυνατότητες του εθνικού μας αμυντικού συστήματος υγείας, σε κάθε χώρα, πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Ας τους ακούσουμε για μια ακόμα φορά, αλλά ας μην εφησυχάσουμε με αυτό και μόνο.
Και τούτο, διότι η φυσική αυτή μόλυνση είναι μόλις η σκιά που παρακολουθεί «κατά πόδας» την γενικότερη μόλυνση των αξιών, στην οποία ο άνθρωπος έχει εκθέσει τον εαυτό του, ως άτομο και ως κοινωνία, με τις αντιλήψεις του, τις αποφάσεις του και τις πράξεις του. Μάλιστα, η φυσική μόλυνση είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο των δεινών που μας πλήττουν.
Μήπως δεν προηγήθηκαν, μόλις πρόσφατα, τα τελευταία χρόνια, η χειρότερη οικονομική πανδημία, η εξωφρενική πανδημία της τρομοκρατίας, η συνεχιζόμενη παγκόσμια οικολογική αποσύνθεση του πλανήτη, κ.α.; Δεν είναι όλα αυτά πανδημίες διαφόρων ειδών και επιπέδων;
Ας δώσουμε, λοιπόν, μια ιδιαίτερη προσοχή στα φαινόμενα, ώστε να κατανοήσουμε τα αίτια τους. Εκεί βρίσκεται και η θεραπεία…
Ας παρατηρήσουμε το φαινόμενο της ραγδαίας διάδοσης αυτής της Πανδημίας, που μας απασχολεί σήμερα. Διαπιστώνουμε ότι αυτή οφείλεται στον ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟ! Όσο πιο μεγάλος ο συνωστισμός, τόσο πιο εύκολη και ταχεία η εξάπλωση του ιού. Γι’ αυτό και η προειδοποίησή «ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΕΣΑ».
Αλλά τι είναι στ’ αλήθεια ο Συνωστισμός;
Ο Συνωστισμός, από ότι η ίδια η λέξη σημαίνει, είναι «να μαζευόμαστε τόσοι πολλοί σε έναν τόπο, για να διεκδικήσουμε ένα υλικό ή άϋλο αγαθό, ώστε να αναγκαζόμαστε να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλο» (συν + ωθώ).
Το απλό και συνηθισμένο αυτό φαινόμενο έχει βαθιές ρίζες και …μακριά κλαδιά.
Ο Συνωστισμός είναι μια ασυνείδητη συγκέντρωση ανθρώπων, που διεκδικούν το ίδιο αγαθό για την δική τους ικανοποίηση, αδιαφορώντας για τους υπολοίπους και, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και σε βάρος των άλλων!
Η δυσφορία, οι διαπληκτισμοί, οι συμπλοκές, η εχθρότητα, οι τραυματισμοί, ο πανικός, έως και φόνοι, είναι τυπικά φαινόμενα των καθημερινών διεκδικήσεων που προκαλούν τους μικρούς ή μεγάλους τοπικούς συνωστισμούς (κυκλοφορική συμφόρηση, ουρές αναμονής, πανικός στα super markets…). Αλλά και οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ χωρών είναι μια άλλη τυπική κατάληξη των εθνικών, γεωπολιτικών, οικονομικών, θρησκευτικών ή/και ιδεολογικών διεκδικήσεων που προκαλούν τους διεθνείς «Συνωστισμούς».
Το πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν και δεν είναι ποτέ η «έλλειψη αγαθών», η «έλλειψη χώρου», «έλλειψη πόρων» και οι άλλες δικαιολογίες. Το πραγματικό και σοβαρό πρόβλημα ήταν και είναι ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ! Αυτό το τυφλό, αφηνιασμένο και εκτροχιασμένο κίνητρο της ατομικής επιβίωσης, που αγνοεί, πανικόβλητο, το «νόμο της συμβίωσης», τσακίζοντας με την φρενήρη διαδρομή του τις ισορροπίες, τις αρμονίες και τις συνοχές της ζωής, μέσα στο άτομο και μέσα στην κοινωνία.
Αυτό το διαπιστώνουμε, σήμερα, πολύ εύκολα παρατηρώντας τις πρωτοφανείς εικόνες ερήμωσης των σύγχρονων πόλεων. Αν αυτή η «αραίωση» που επιβάλλεται στους πληθυσμούς αποτελεί τη μόνη άμυνα μας, τότε τι μας εμποδίζει να σκεφτούμε πως αυτή η «αραίωση» είναι η πραγματικά υγιής συνθήκη διαβίωσης;
Αν, μέχρι τώρα, δεν το καταλάβαμε, ζώντας την καθημερινή συμφόρηση, σε κάθε δραστηριότητα της κοινωνικής ζωής (συγκοινωνίες, επικοινωνίες, πολεοδομίες, χρηματιστήρια, συναλλαγές, διασκεδάσεις, αποδράσεις), ήρθε ο ιός με την απλή «λογική» του, να μας αποδείξει το μέγεθος της απόκλισής μας, το μη αναστρέψιμο αφύσικό τρόπο της Ζωής μας.
Ο ιός δεν φταίει σε τίποτα. Είναι ένας μικροοργανισμός, που κοιτάζει την επιβίωση και την αναπαραγωγή του! Ο «Συνωστισμός» των ανθρώπων είναι αυτός που του προσφέρει την εύφορη κοιλάδα της -φονικής για τον άνθρωπο- εγκατάστασής του.
Και για να είμαι απόλυτα σαφής, με «συνωστισμό» δεν εννοώ καθόλου τον λεγόμενο «υπερπληθυσμό» και τις νοσηρές θεωρίες περί μειώσεως του αριθμού των ανθρώπων. Στην θεωρία ότι «γίναμε πολλοί», αντιτάσσω μια απλή παροιμία: «Όλοι οι καλοί χωράνε». Αντί, λοιπόν, να γίνουμε λιγότεροι, ας γίνουμε καλύτεροι κι ας αναζητάμε πάντοτε, όσο κι αν «κοστίζουν», μάλλον ποιοτικές λύσεις, παρά τις «φτηνές» ποσοτικές…
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;
«ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΕΣΑ», και σκεφτείτε σοβαρά πόσους «συνωστισμούς» κουβαλάμε μέσα μας, πόσες διεκδικήσεις, πόσες αντιπαλότητες και πόσες έριδες έχουμε στο τσεπάκι μας, σε πρώτη ζήτηση. Ο ιός του εγωισμού απλώνεται, ήδη, μας κατατρώει κι όταν έρθουν τα συμπτώματα, το μίσος και η έχθρα, όπου το ένα κύτταρο του Σώματος θα τρώει το άλλο, τότε τα νοσοκομεία, οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί δεν θα μπορούν να μας σώσουν. Θα συνεχίσουμε να μετράμε νεκρούς, μέσα μας κι έξω μας…
«ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΕΣΑ»!
Αλλά ας το πω λίγο καλύτερα: ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ!
