Σε συνθήκες πανδημίας, παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής, θεμάτων ασφαλείας και νέων προκλήσεων όπως το Μεταναστευτικό, οι σχέσεις Ισλάμ-Δύσης και η κλιματική αλλαγή, ο ρόλος των Διεθνών Οργανισμών αποκτά κρίσιμη και καθοριστική διάσταση.
«Κάθε κράτος οφείλει να παρέχει στους πολίτες του ασφάλεια και προστασία. Σε διεθνές επίπεδο, προκειμένου τα κράτη να διασφαλίσουν τη διαρκή αλληλοβοήθεια και συνεργασία μεταξύ τους, έχουν θεσπίσει Διεθνείς Οργανισμούς. Κύριο έργο των οργανισμών αυτών είναι να διαφυλάξουν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, να βοηθήσουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των φτωχών κρατών και να προστατεύσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων».
Αυτά διδάσκονται οι μικροί μαθητές, σήμερα, σχετικά με το ρόλο των Διεθνών Οργανισμών, με την επισήμανση ότι εκτός από αυτούς, στους οποίους συμμετέχουν κράτη-μέλη υπάρχουν και Διεθνείς Οργανώσεις, στις οποίες δεν συμμετέχουν οι κυβερνήσεις, αλλά ομάδες πολιτών. «Ευαισθητοποιημένοι πολίτες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για να βοηθήσουν συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις των κρατών»…
Αυτό είναι και το κυρίως ζητούμενο στις μέρες μας, η ενεργοποίηση προσώπων και θεσμών, προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα προβλήματα, να αναπτυχθούν οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες/οικονομίες/κοινωνίες και να ενδυναμωθούν οι σχέσεις κρατών και λαών, σε περιβάλλον πολιτικής σταθερότητας και ειρήνης. Δυστυχώς, όλα αυτά δεν είναι αυτονόητα παντού, συνεπώς, ο ρόλος των Διεθνών Οργανισμών αποκτά ξεχωριστή διάσταση ως μια διαρκής καθοδηγητική διαδικασία προς το σκοπούμενο κοινό όφελος.
Η Πανδημία προσφέρει το «μάθημα», κρούοντας δυνατά τον «κώδωνα» καθώς αναδεικνύει καθημερινά, όλο και πιο έντονα, την ανάγκη συλλογικών κατανοήσεων ότι τα προβλήματα είναι παγκόσμια και για να τα αντιμετωπίσουμε χρειαζόμαστε παγκόσμιες λύσεις.
Αν το «πάθημα», τώρα, θα γίνει «μάθημα»… βρίσκεται στα χέρια όλων, πολιτών και κυβερνήσεων και στους θεσμούς, οργανισμούς και οργανώσεις που δημιουργούμε και λειτουργούμε προς αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων και προκλήσεων. Ο κόσμος μετά την πανδημία, πρέπει και μπορεί να είναι πιο ενωμένος, πιο ανοικτός στη συνεργασία και στην αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών, να αποτρέπει συγκρούσεις, αποκλεισμούς, διακρίσεις, στοχεύοντας, πάντα, στην ειρήνη και την κοινή ανάπτυξη.
Αυτή τη στιγμή, έντονα γύρω μας, διακρίνονται δύο κατευθύνσεις… Ως Παγκόσμια κοινότητα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα επιλέξουμε τον δρόμο της απομόνωσης, του «ο καθένας για τον εαυτό του», της επιστροφής σε λογικές «έθνους-κράτους» ή το δρόμο της Διεθνούς Συνεργασίας και Αλληλεγγύης. Αν θα αφήσουμε το φόβο προς τους «άλλους», το θυμό, την αγανάκτηση, τις ιδεοληψίες και τις «συνομωσίες» ως οδηγό, ή με γνώμονα την Λογική και τα Θετικά συναισθήματα θα προσπαθήσουμε προς την διαμόρφωση ενός καλύτερου κόσμου. Προς τούτο, όμως, χρειάζεται ο καθένας από την μεριά του να παίζει το ρόλο του, συμβάλλοντας προς αυτή την κατεύθυνση… Από τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη, τους πολιτικούς και άλλους ταγούς, τους Παγκόσμιους Θεσμούς…
Στην ομάδα μας, στον Ορθό Λόγο, θεωρούμε μέρος της αποστολής μας, της Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας που επιτελούμε, να συμβάλλουμε όσο μπορούμε προς Θετικές κατευθύνσεις. Με αυτή την υπόσχεση έχουμε ξεκινήσει από την πρώτη μας έκδοση και συνεχίζουμε… Γι’ αυτό, όπως άλλωστε είχαμε προαναγγείλει στο προηγούμενο τεύχος μας -στη σημείωση του άρθρου μας για το “UN75”- αποφασίσαμε, ικανοποιώντας και την θέληση πολλών αναγνωστών μας, να ξεκινήσουμε, μια σειρά άρθρων για τον ρόλο των Διεθνών Οργανισμών, προσπαθώντας να δώσουμε απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που θέσαμε, όπως:
– Πως μπορεί να ενισχυθεί ο ρόλος και η συμβολή τους στην αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα;
– Πως μπορεί να έρθουν πιο κοντά στους πολίτες όλου του πλανήτη;
– Μπορεί να «ξεφύγουν» από την εικόνα κάποιων απρόσωπων, μονολιθικών οργανισμών που παραμένουν μακριά από την καθημερινότητα του απλού ανθρώπου;
– Ποιοι είναι οι φόβοι και ποιες είναι οι ανησυχίες που εκφράζουν οι ίδιοι οι πολίτες, ανά τον κόσμο, τόσο για τον ρόλο αυτών των οργανισμών, όσο και για το μέλλον της ίδιας της ανθρωπότητας;
Σκοπός, αναδεικνύοντας τα αίτια και τα αποτελέσματα της δημιουργίας τους, να μιλήσουμε για το παρόν και το μέλλον τους… Λειτουργικές και άλλες παθογένειες τους, γενικά δυνατότητες και αδυναμίες τους, καθώς και λύσεις και μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για την καλύτερη λειτουργία και δράση τους. Να κάνουμε ένα διάλογο για τα παγκόσμια-πανανθρώπινα οράματα αυτών των Θεσμών, προσπαθώντας να τα τονώσουμε, ανανεώσουμε και εμπεδώσουμε, διαπιστώνοντας ότι αυτά οφείλουμε να διατηρούμε στο μυαλό μας και όχι να μένουμε στην φθορά ή/και διαφθορά που συν το χρόνω προκαλούν συνήθως οι άνθρωποι/λειτουργοί τους ή οι εκάστοτε κυβερνήσεις κρατών που τους χειρίζονται και διαχειρίζονται…
Ξεκινάμε, ως κεντρικό άρθρο, με την παρουσίαση των Θεσμών της Διεθνούς οικονομικής διακυβέρνησης και θα συνεχίσουμε τη σειρά αυτή στα επόμενα. Όλα τα άρθρα του παρόντος τεύχους, βέβαια, αναδεικνύουν την ανάγκη ύπαρξης, ρόλους και διάφορες διαστάσεις, σε παγκόσμιο αλλά και τοπικό επίπεδο, διεθνών οργανισμών και οργανώσεων. Από τα διάφορα παγκόσμια φόρα και τις Αμερικάνικες εκλογές, μέχρι τα θέματα της πανδημίας, του επισιτισμού, έως και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις…
«Ο κόσμος “πεινά”, επίσης, για διεθνή συνεργασία, διότι ο κορωνοϊός, η κλιματική αλλαγή και άλλες απειλές απαιτούν διεθνή αλληλεγγύη», ανέφερε σε μήνυμα του, πριν λίγες ημέρες, επ’ ευκαιρίας της Παγκόσμιας Ημέρας Τροφίμων, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.
Ποθούμενο, πάντα, ο συμβολισμός της Τοιχογραφίας «Τιτάνες» που θέσαμε στην παραπάνω αρχική φωτογραφία του μηνύματος μας: Με βάση τα χρώματα του φάσματος του φωτός που αντιπροσωπεύουν τα βασικά χρώματα και τα πιστεύω όλων των εθνών, απεικονίζει πέντε γίγαντες που αντιπροσωπεύουν τις πέντε ηπείρους που μετακινούν τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως…
