Στον κόσμο, η Κίνα παρουσιάζεται ως ένας θεατής ‘Αρχών’ του πολέμου στην Ουκρανία, που δεν διαλέγει πλευρά, αλλά, απλώς, επιδιώκει την ειρήνη. Στο εσωτερικό, όμως, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα προωθεί μια εκστρατεία που παρουσιάζει τη Ρωσία ως …πολύπαθο θύμα, όχι ως επιτιθέμενη, υπερασπιζόμενο τους ισχυρούς δεσμούς της Κίνας με τη Μόσχα ως ζωτικής σημασίας. Τα ρωσικά στρατεύματα χτυπούσαν την Ουκρανία και αξιωματούχοι στην Κίνα συνεδρίαζαν κεκλεισμένων των θυρών για να μελετήσουν ένα ντοκιμαντέρ που παρήγαγε το Κόμμα και το οποίο εξυμνεί τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ως ήρωα(!).
Ήταν, άραγε, σύμπτωση; Δύο ημέρες πριν από την έναρξη της εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ανάρτησε, διακριτικά, στο διαδίκτυο, -συγκεκριμένα, στις 22 Φεβρουαρίου-, ένα μεγάλο «ιστορικό ντοκιμαντέρ», διάρκειας 101 λεπτών, σχετικά με τους λόγους της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Με τίτλο «Ο Ιστορικός Μηδενισμός και η Αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης: Σκέψεις για τα 30 χρόνια (26/12/1991 – 26/12/2021) από την διάλυση του Κόμματος και της Χώρας της Σοβιετικής Ένωσης». Το βίντεο είχε δημιουργηθεί πέρυσι (…συνεργατικά, από το Παγκόσμιο Σοσιαλιστικό Ερευνητικό Κέντρο της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, το Πανεπιστήμιο Zhengzhou, το Party Building Books Press και το Beijing TV) και προβαλλόταν επί αρκετούς μήνες, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών σεμιναρίων για τα στελέχη και την επόμενη γενιά των ηγετών του Κόμματος, σε όλη την Κίνα. Είχε χαρακτηριστεί ως κατάλληλο για εσωτερική προβολή –δηλαδή, για ακροατήρια που επιλέγονται από κομματικούς αξιωματούχους και όχι για γενική δημοσιοποίηση- αλλά, τελικά, το βίντεο και το σενάριο, εμφανίστηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο στην Κίνα. Δεν αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά υποστηρίζει ότι η Ρωσία έχει δίκιο να ανησυχεί για τους γείτονες που αποσχίστηκαν από τη Σοβιετική Ένωση. Περιγράφει ότι ο πρόεδρος Πούτιν «καθαρίζει» τη Ρωσία από τις πολιτικές τοξίνες που προκάλεσαν τον θάνατο της Σοβιετικής Ένωσης…
Δεν ήταν η πρώτη φορά…
Το 2013, αξιωματούχοι προπαγάνδας υπό τον κ. Σι είχαν κυκλοφορήσει και ένα άλλο ντοκιμαντέρ για τα διδάγματα από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η πιο πρόσφατη, όμως, εκδοχή προσφέρει μια ακόμη πιο …συνωμοτική ερμηνεία.
Το ντοκιμαντέρ καταλογίζει την παρακμή της Σοβιετικής Ένωσης στην πολιτική φιλελευθεροποίηση, ιδίως σε αυτό που το Πεκίνο αποκαλεί «ιστορικό μηδενισμό», ή την έμφαση στα λάθη και τα παραπτώματα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Κατηγορεί τους ιστορικούς που επικρίνουν τη Σοβιετική επανάσταση ότι παραποιούν τον εκτιμώμενο αριθμό των νεκρών, από τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν, κατά πολλά εκατομμύρια.
Ο Στάλιν, -υποστηρίζεται-, ήταν ένας εκσυγχρονιστής ηγέτης του οποίου οι εκκαθαρίσεις παρατράβηξαν, αλλά, αρχικά, «ήταν κάτι σαν αναγκαιότητα», δεδομένων των απειλών κατά της Σοβιετικής κυριαρχίας. Υποστηρίζεται, ακόμη, ότι η ροκ μουσική και οι σύγχρονες μορφές μόδας ήταν συμπτώματα της ηθικής σήψης, που άρχισε αργότερα….
Το ντοκιμαντέρ πιστώνει στον κ. Πούτιν την αποκατάσταση του πνεύματος της Ρωσίας. Τον δείχνει να παρελαύνει σε μια παρέλαση για τη νίκη της Ρωσίας επί της ναζιστικής Γερμανίας και νεαρούς Ρώσους να φιλούν ένα πανό με το πορτρέτο του.
Οι προηγούμενοι ηγέτες στη Μόσχα –κυρίως, ο Γκορμπατσόφ και ο Χρουστσόφ- παρουσιάζονται ως απατεώνες, που μαγεύτηκαν από το τραγούδι των σειρήνων της φιλελεύθερης μεταρρύθμισης και της Δυτικής ανωτερότητας…
Όπως προκύπτει από αναφορές σε ιστότοπους της τοπικής κυβέρνησης, το ντοκιμαντέρ, που αποτέλεσε το επίκεντρο πολύμηνης εκστρατείας, με στόχο τους αξιωματούχους του κόμματος, συνεχίζεται από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την πλήρη επίθεσή της στην Ουκρανία, στις 24 Φεβρουαρίου. Οι αξιωματούχοι που εποπτεύουν τις προβολές περιγράφονται, συχνά, σε επίσημες ανακοινώσεις που καλούν τα στελέχη να διατηρήσουν σταθερή πίστη στον κ. Σι.
Σε μια συζήτηση για το ντοκιμαντέρ, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από μια φιλοκομματική ιστοσελίδα, ο Zheng Keyang, πρώην αναπληρωτής Διευθυντής του Γραφείου Έρευνας Κεντρικής Πολιτικής του κόμματος και σύμβουλος στο ντοκιμαντέρ, δήλωσε:
«Το να αγαπάς ένα Κόμμα και τον Ηγέτη του δεν σημαίνει ότι ακολουθείς μια μορφή λατρείας της προσωπικότητας»…
Ιδεολογική πάλη…
Οι Κινέζοι ηγέτες προβληματίζονται γιατί η Σοβιετική Ένωση καταρρέει από τότε που διαλύθηκε, το 1991. Περισσότερο από τους προκατόχους του, ο Πρόεδρος Σι ενοχοποιεί για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης την έλλειψη ιδεολογικής πυγμής και τη Δυτική πολιτική υπονόμευση.
«Το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει η Δύση, εκτός από τα πυρηνικά όπλα, είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί στον ιδεολογικό αγώνα», λέει ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ, επικαλούμενος έναν Ρώσο μελετητή.
Μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αναφέρει, «ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας και της Υπερκαυκασίας έχουν μετατραπεί σε προωθημένες θέσεις για τη Δύση προκειμένου να χαλιναγωγούν και να παρεμβαίνουν στη Ρωσία»…
Το ντοκιμαντέρ απεικονίζει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως μάθημα στους Κινέζους αξιωματούχους να μην παρασύρονται από τον Δυτικό φιλελευθερισμό. Η Κίνα, όπως αναφέρεται, δεν πρέπει ποτέ να ακολουθήσει την πορεία που ακολούθησε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος είχε ξεκινήσει τη γκλάσνοστ, δηλαδή το άνοιγμα, και τη αλληλεπίδραση με τη Δύση.
Η ταπεινωτική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όπως παρουσιάζεται , ήταν το αποτέλεσμα των προσπαθειών των Ηνωμένων Πολιτειών να καταστρέψουν τη νομιμότητά της. Με διογκούμενη μουσική και ηλιόλουστες σκηνές της σημερινής Μόσχας, το ντοκιμαντέρ επαινεί τον κ. Πούτιν για την αποκατάσταση της θέσης του Στάλιν ως μεγάλου ηγέτη, κατά τη διάρκεια του πολέμου και για την ανανέωση της πατριωτικής υπερηφάνειας για το παρελθόν της Ρωσίας.
Η Μελέτη…
Το κίνητρο της μελέτης αποσκοπεί στην εμπέδωση πίστης μεταξύ των στελεχών, πριν από το συνέδριο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στα τέλη του έτους, όπου ο κ. Σι φαίνεται να διεκδικεί τρίτη θητεία.
Η πολιτική αφοσίωση έχει γίνει πιο κρίσιμη για τον κ. Σι, καθώς το Πεκίνο προσπαθεί να περιορίσει τα ξεσπάσματα του covid-19 με αυστηρά μέτρα αποκλεισμού και να διαχειριστεί την επιβράδυνση της οικονομίας. Η εξωτερική πολιτική της Κίνας βρίσκεται υπό έλεγχο, καθώς κάποιοι Κινέζοι ακαδημαϊκοί ανάρτησαν δοκίμια στα οποία επικρίνουν την άρνηση του Πεκίνου να καταδικάσει τον κ. Πούτιν.
Πολλά από τα επικριτικά κείμενα έχουν σβηστεί και το κόμμα έχει πιέσει περισσότερο για να υποστηριχτεί η στάση του, τις τελευταίες εβδομάδες. Κύρια άρθρα σε εφημερίδες του ΚΚΚ έχουν ενισχύσει το επιχείρημα της κινεζικής ηγεσίας ότι ο πραγματικός ένοχος στην Ουκρανία είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, καθώς υπονόμευαν τη Ρωσική ασφάλεια.
«Ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες που πυροδότησαν οι ίδιες το φιτίλι της σημερινής πυρκαγιάς μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας», αναφέρεται σε μία σειρά άρθρων της εφημερίδας Liberation Army Daily, της κύριας εφημερίδας του στρατού.
Οι απαιτήσεις του κόμματος για συμμόρφωση απέναντι στην κρίση θα καταστήσουν δυσκολότερη τη συσπείρωση οποιασδήποτε διαφωνίας, προκειμένου να εκδηλωθεί αντίδραση κατά του Σι.
Κατήχηση καθηγητών και φοιτητών…
Πανεπιστήμια και κολέγια, επίσης, έχουν οργανώσει διαλέξεις κατήχησης για φοιτητές, γεγονός που υποδηλώνει πως οι αξιωματούχοι ανησυχούν ότι οι νεότεροι, μορφωμένοι Κινέζοι, μπορεί να είναι δεκτικοί στις επικρίσεις ότι το Πεκίνο υπήρξε υπερβολικά επιεικές απέναντι στον κ. Πούτιν.
Όπως παρουσιάζεται σε κινεζικό δημοσίευμα, έχουν οργανώσει μαθήματα για να δώσουν στους φοιτητές μια «σωστή κατανόηση» του πολέμου, τονίζοντας, συχνά, τα παράπονα της Ρωσίας με τη Δύση. Όπως ακριβώς αναφέρει το δημοσίευμα, για να καθοδηγήσουν τους μαθητές να κατανοήσουν σωστά την τρέχουσα «κατάσταση Ρωσίας-Ουκρανίας», ο καθηγητής Chen Xianliang από τη Σχολή Μαρξισμού του Harbin Normal University, έδωσε ειδικές συμβουλές σε καθηγητές ιδεολογικών και πολιτικών μαθημάτων στην επαρχία. Ο καθηγητής Chen ανέλυσε πώς η κατάσταση στην Ουκρανία εξελίχθηκε από κρίση σε ένοπλη σύγκρουση με τον αντίκτυπό της, παγκοσμίως, βάσει της ιστορικής ιχνηλάτησης. Απαντώντας στις διαφορετικές φωνές σχετικά με τη «ρωσο-ουκρανική σύγκρουση» που εμφανίζονται στο Διαδίκτυο, τόνισε ότι οι δάσκαλοι ιδεολογικών και πολιτικών μαθημάτων πρέπει να έχουν σωστή πολιτική στάση και να βασίζονται στις δημόσιες δηλώσεις των ηγετών του κράτους…
Ένας άλλος ερευνητής της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, ο Liu Zuokui, ανέφερε σε ακροατήριο φοιτητών στην ανατολική Κίνα ότι ο πόλεμος προέκυψε από την «επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά που συμπίεσε το χώρο επιβίωσης της Ρωσίας».
Άλλος πάλι ‘ερευνητής απ’ το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας και Πολιτικής της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών και Διευθυντής του Γραφείου Ερευνών της Παγκόσμιας Μαρξιστικής Πολιτικής και Οικονομικής Θεωρίας, ο Ouyang Xiangying, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε φυσικούς στο Πεκίνο, ανέφερε ότι η Κίνα έπρεπε να προστατεύσει τη στρατηγική της εταιρική σχέση με τη Ρωσία από έντονα σοκ και επιπτώσεις.
Οι κομματικές εφημερίδες, επίσης, έχουν δημοσιεύσει σειρά σχολίων που κατηγορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη σύγκρουση.
Το αφήγημα…
Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει παρουσιάσει τον πόλεμο ως μια διαμάχη μεταξύ Δημοκρατίας και αυταρχισμού. Κινέζοι αξιωματούχοι προβάλλουν, αντιθέτως, ένα άλλο αφήγημα ότι η αμερικανική κυριαρχία είναι η πηγή της σύγκρουσης στην Ουκρανία και αλλού. Θεωρούν ότι η Κίνα όσο και η Ρωσία απειλούνται και οι δύο από την «έγχρωμη επανάσταση» -τη φράση του κόμματος για τις εξεγέρσεις που υποστηρίζονται από τις Δυτικές Κυβερνήσεις.
«Στην πραγματικότητα πιστεύουν τη δική τους αφήγηση για τις έγχρωμες επαναστάσεις και τείνουν να βλέπουν την όλη κατάσταση ως μια έγχρωμη επανάσταση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για την ανατροπή του Πούτιν», δήλωσε ο Christopher K. Johnson, πρόεδρος της China Strategies Group και πρώην αναλυτής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για την κινεζική πολιτική. «Τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς, ο Πρόεδρος Σι πλασάρει αυτή τη σκοτεινή αφήγηση από τότε που ανέλαβε την εξουσία», συμπλήρωσε ο κ. Johnson σε συνέντευξή του. «Του επιτρέπει να δικαιολογήσει τη συσσώρευση της εξουσίας του και τις αλλαγές που έχει κάνει, δημιουργώντας αυτή την αίσθηση αγώνα και κινδύνου»…
«Έχουν πάρει μόνο ένα μάθημα από όλα αυτά, και αυτό είναι ότι δεν επιτρέπεται καμία ελευθερία έκφρασης, επειδή, αυτό το είδος ελευθερίας οδηγεί αναπόφευκτα στην απώλεια του πολιτικού ελέγχου και αυτό δημιουργεί χάος…» (Σεργκέι Ραντσένκο, καθηγητής στη Σχολή Προηγμένων Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς που μελετά την κινεζική και τη σοβιετική ιστορία.)
Οι ηγέτες της Κίνας χρησιμοποιούν, εδώ και καιρό, τη σοβιετική κατάρρευση ως προειδοποιητική ιστορία, αλλά ο ανώτατος ηγέτης στο Κομμουνιστικό μονοκομματικό σύστημα της Κίνας (Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος) Σι Τσινπίνγκ έχει δώσει στην ιστορία αυτή μια πιο επείγουσα, δυσοίωνη τροπή. Με τον τρόπο αυτό, αγκάλιασε τον κ. Πούτιν ως έναν (αυταρχικό) συνάδελφο που παρατάσσεται ενάντια στη Δυτική κυριαρχία, αποδεικνύοντας στον κινεζικό λαό ότι έχει έναν σύμμαχο συμπαραστάτη στον αγώνα του.
Δεν είναι σαφές αν οι ισχυρισμοί για φρικαλεότητες από Ρώσους στρατιώτες, με αμάχους που βρέθηκαν πυροβολημένοι στο κεφάλι ή με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους πριν σκοτωθούν, θα επηρεάσουν την υποστήριξη της Κίνας στη ρωσική εισβολή. Αλλά, η Κίνα, μέχρι στιγμής, αρνείται να καταδικάσει τον Πούτιν για τον πόλεμο, στον οποίο έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άμαχοι. Παρά την πίεση από άλλους παγκόσμιους ηγέτες να χρησιμοποιήσει την επιρροή του στη Μόσχα για να συμβάλει στον τερματισμό της κρίσης, το Πεκίνο έχει κάνει ελάχιστα πράγματα εκτός από το να «ζητά» ειρήνη… Και πριν λίγες ημέρες ο Γουάνγκ Γι, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, εξέφρασε τη δέσμευση της χώρας του για ισχυρούς δεσμούς με τη Μόσχα κατά τη διάρκεια συνομιλιών με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ, στην Κίνα.
« Πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπό την ισχυρή και σωστή ηγεσία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ με τον σύντροφο Σι Τζινπίνγκ στον πυρήνα της, στο πλαίσιο του μαρξισμού-λενινισμού, της σκέψης του Μάο Τσε Τουνγκ, της θεωρίας του Ντενγκ Σιαοπίνγκ, της σημαντικής σκέψης των «Τριών Εκπροσώπων», της Επιστημονικής Προοπτικής Ανάπτυξης και ειδικά η νέα εποχή του Σι Τζινπίνγκ του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά υπό την καθοδήγηση της ιδεολογίας, το κινεζικό όνειρο της μεγάλης αναζωογόνησης του κινεζικού έθνους σίγουρα θα πραγματοποιηθεί και η μεγάλη αιτία του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά θα έχει σίγουρα ένα εξαιρετικά υπέροχο μέλλον! »
(Λόγοι από τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια (1921-2021) από την ίδρυση του ΚΚΚ, δημοσιευμένοι στο πρώτο τεύχος του “World Socialist Research”, 2022.)
Και τώρα τι;
Σε προηγούμενο άρθρο μας, ανιχνεύαμε την Κίνα και τις μεγάλες τις αντιθέσεις, επισημαίνοντας την ανάγκη επένδυσης στην ενημέρωση για την κάλυψη και την κατανόηση της Κίνας, καθώς κάτι τέτοιο θα μας βοηθήσει, -όπως λέγαμε, συνολικά-, να έχουμε καλύτερη επίγνωση ενός αναδυόμενου κόσμου με τους κινδύνους και τις προοπτικές που αυτός έχει. Παρουσιάσαμε, έτσι, την χώρα του Κουμφούκιου αλλά και του Κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ). Επ’ ευκαιρία, πλέον αυτού του άρθρου φωτίζεται το μονοκομματικό πολιτικό τους σύστημα και η «ιδεολογία-νοοτροπία» της Ηγεσίας του. Βοηθά, ίσως, να καταλάβουμε αν οι «διαφορές» τους με την «Δύση» είναι «Σύγκρουση Πολιτισμού ή Ιδεολογίας»…
Πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι κοινωνίες χωρίζονταν από ιδεολογικές διαφορές, όπως η πάλη μεταξύ Δημοκρατίας και Κομμουνισμού.
Ο Francis Fukuyama στο βιβλίο του (το 1992) “The End of History and the Last Man” (Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος), περιέγραφε την επιτυχία της Δημοκρατίας και του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς ως κυρίαρχης ιδεολογίας που θα πολλαπλασιαζόταν σε όλο τον κόσμο, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τον αντιπροσωπευτικό θάνατο του κομμουνισμού ως βιώσιμης ιδεολογικής θέσης.
Ο Samuel P. Huntington, απ’ την άλλη, στο βιβλίο του (το 1996) “The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order” (Η σύγκρουση των πολιτισμών και η αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης) διατύπωνε την υπόθεση μιας νέας παγκόσμιας τάξης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η βασική θέση του ήταν ότι οι σημαντικότερες διακρίσεις μεταξύ των λαών δεν θα είναι πλέον ιδεολογικές, πολιτικές ή οικονομικές, άλλα πολιτισμικές. Περιστρεφόμενος γύρω από εννέα πολιτισμούς (τον Δυτικό, τον Λατινοαμερικάνικο, τον Αφρικανικό, τον Ορθόδοξο, τον Σινικό, τον Ισλαμικό, τον Ινδουιστικό, τον Βουδιστικό και τον Ιαπωνικό), υποστήριζε ότι το μέλλον των πολέμων θα διεξαχθεί κατά μήκος των πολιτισμικών «διαχωριστικών γραμμών»…
Όπως φαίνεται, όμως, το ΚΚΚ φαίνεται να διαψεύδει και τους δύο… Δείχνει ότι δεν επήλθε ο θάνατος του Κομμουνισμού και, τουλάχιστον όσον αφορά την τεράστια Κίνα, οι διακρίσεις με την «Δύση» παραμένουν ιδεολογικές-πολιτικές…
Το ΚΚΚ μετά από πολλές βίαιες συγκρούσεις, κατέλαβε ,τελικά, την εξουσία, το 1949, κηρύσσοντας, τότε, ο Μάο Τσετούνγκ, την ίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας», αναλαμβάνοντας Πρόεδρος της χώρας (1949-1976).
Από τότε, ένας πολιτισμός χιλιετηρίδων, μια βαθιά φιλοσοφική παράδοση, καλείται να παραμεριστεί έναντι της «φιλοσοφίας» του Μάο…
Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε δύο τελείως αντίθετες κοσμοθεωρίες: Κομφουκιανισμός – Μαοϊσμός. Η πρώτη υποστηρίζει την «ελευθέρια» του πνεύματος -έχοντας πολλές ομοιότητες με το αρχαιοελληνικό κλασικό πνεύμα (ο Fung Yu-lan, μια από τις μεγάλες αυθεντίες του 20ου αιώνα για την ιστορία της κινεζικής σκέψης, συγκρίνει την επιρροή του Κομφούκιου στην κινεζική ιστορία με εκείνη του Σωκράτη στη Δύση)- η δεύτερη την υποταγή του στο Κόμμα, την «συμμόρφωση» στη σκέψη του Μάο Τσε Τουνγκ και την ‘Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση’… Αυτή η υπόθεση της Πολιτιστικής Επανάστασης -με στόχο να ενδυναμώσει τον κομμουνισμό στη χώρα με την άρση παραδοσιακών και πολιτιστικών στοιχείων την κινεζικής κοινωνίας και την επιβολή του Μαοϊσμού μέσα στο Κόμμα- δήλωνε ότι η προλεταριακή επανάσταση και η δικτατορία του προλεταριάτου δεν εξαλείφει την αστική ιδεολογία, η ταξική πάλη συνεχίζεται και ακόμη εντείνεται κατά τη διάρκεια του σοσιαλισμού, επομένως, πρέπει να διεξαχθεί συνεχής αγώνας ενάντια σε αυτές τις ιδεολογίες και τις κοινωνικές τους ρίζες…
Και ο αγώνας αυτός του ΚΚΚ, επί του Κινεζικού Λαού, αλλά και Διεθνώς, όπως φαίνεται με τα όσα παρουσιάστηκαν παραπάνω, συνεχίζεται…
Εμείς, δε, καλούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας προς όφελος της Αυτογνωσίας μας…!
