Αγαπητέ Αναγνώστη,
Το καλοκαιρινό μας μήνυμα ήταν «Αισιοδοξείτε, είναι Μεταδοτικό» και μπαίνοντας στο Φθινόπωρο, με όσα πράγματι έχουν συμβεί στη χώρα μας (καταστροφικές πυρκαγιές, πλημμύρες, η αποτρόπαια κυνική δολοφονία ενός ανθρώπου στο λιμάνι μας, τον Πειραιά, η κλιμακούμενη τοξικότητα εκ μέρους κάποιων πολιτικών και παρατάξεων), δεν μπορεί παρά να αισθανόμαστε μεγάλη θλίψη στη καρδιά μας και ένα μεγάλο «γιατί;» να ξεχειλίζει από μέσα μας… Όμως, αντί να πέσουμε σε κατάθλιψη απ’ το βαρύ κλίμα της εποχής, που κάνουν και ότι μπορούν συνήθως τα ΜΜΕ να το υποδαυλίζουν -με κάθε τους λέξη, με κάθε δραματοποίηση των εικόνων που παρουσιάζουν, χωρίς, δυστυχώς, να αντιλαμβάνονται τι κακό προξενούν- εμείς θα επιμείνουμε ακόμα περισσότερο ότι χρειάζεται να βλέπουμε «το ποτήρι μισογεμάτο»… Είναι ο μόνος τρόπος για να ενδυναμωνόμαστε και να ισχυροποιούμε την βούλησή μας, υπομένοντας και εμμένοντας στη προσπάθεια συμβολής για να αλλάξουμε τα όποια κακώς κείμενα και να βελτιώσουμε τον κόσμο γύρω μας. Στο μεγάλο «γιατί;» η απάντηση είναι: Καιρός να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας!
Καθώς, για ότι μας συμβαίνει φταίμε όλοι μας με τον τρόπο του ο καθένας. Και αυτό γιατί: Τα συλλογικά λάθη, που μπορούν να βλάψουν μια κοινωνία, είναι απλώς τα επακόλουθα των ατομικών μας ελαττωμάτων…
Είναι αυταπόδεικτο ότι η κοινωνία δεν αποτελεί κάτι το απρόσωπο ή το αυτοφυές, αλλά ότι είναι το σύνολο όλων των ανθρώπων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να συμβιώσουν προς το δικό τους όφελος. Δεδομένου ότι κανένας δεν είναι αυτάρκης, οι άνθρωποι κατάλαβαν την αναγκαιότητα της συναλλαγής των διάφορων δυνατοτήτων και αρετών τους κι’ έτσι φυσιολογικά έφτασαν στις κοινωνικές συσσωμάτωσεις.
Έστω και ασυνείδητα, ο άνθρωπος σε πολλές εκδηλώσεις του μιμείται τους νόμους ή τις εκδηλώσεις της φύσης. Με τον ίδιο τρόπο και η κοινωνική του συσσωμάτωση είναι ανάλογη προς τον πολυσύνθετο οργανισμό του ανθρώπινου σώματος ή προς την σύνθεση ενός πλανητικού συστήματος. Οι ίδιοι άρα νόμοι που διέπουν τους οργανισμούς αυτούς, θα διέπουν επίσης και την κοινωνική του ζωή.
Το σώμα του ανθρώπου αποτελείται από κύτταρα. Τα κύτταρα συσσωματούμενα αποτελούν τα διάφορα όργανα του σώματος, τα οποία, συναλλάσσοντας μεταξύ τους τα προϊόντα της δραστηριότητάς τους, εξασφαλίζουν την αρμονική ύπαρξη ολόκληρου του σώματος. Η επιστήμη και η καθημερινή πείρα μας διδάσκει ότι κανένα κύτταρο, κανένα όργανο του σώματος, δεν είναι ανεξάρτητο των άλλων. Είναι δε αδιαμφισβήτητο ότι η ελαττωματική λειτουργία ενός οποιουδήποτε οργάνου επιφέρει την γενική ασθένεια του σώματος. Κατ’ αναλογία, οι άνθρωποι που αποτελούν μια κοινωνία αντιπροσωπεύουν τα κύτταρα αυτής.
Το άτομο είναι ένα κύτταρο της Κοινωνίας, της γήινης ανθρωπότητας, όπως η «μάνα» Γη είναι ένα κύτταρο του σύμπαντος Κόσμου.
Όταν τα κύτταρα αυτά εκδηλώνονται ελαττωματικά, είναι πολύ φυσικό η κοινωνία που αποτελούν να είναι και αυτή ελαττωματική. Τα ελαττώματα, τα σφάλματα και οι πλάνες, κάθε ατόμου αντανακλώνται στην κοινωνία και συσσωματούμενα αποτελούν την κοινωνική πλάνη…
Κατά συνέπεια, από την ποιότητα των στοιχείων που συνθέτουν μία ‘κοινωνία’ εξαρτάται η αξία της. Αν τα άτομα είναι ατελή, ελαττωματικά, ακαλλιέργητα, οπαδοί πλανών, μη ολοκληρωμένες προσωπικότητες και η κοινωνία που συντίθεται από αυτά τα άτομα θα είναι το ίδιο…
Αν θέλουμε να αλλάξουμε, λοιπόν, τα όσα μας συμβαίνουν, πρέπει να αρχίσουμε πρώτα από τον εαυτό μας. Η Αλλαγή του Κόσμου αρχίζει από τη δική μας Αλλαγή! Όλοι μαζί αποτελούμε το «κράτος» και όλοι φέρουμε ευθύνες -ο καθένας φυσικά στο κομμάτι που του αναλογεί. Tο να κατακρίνουμε και να κατηγορούμε, διαρκώς, κάποιους άλλους για ό, τι συμβαίνει είναι, απλώς, αδιέξοδο. Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, την παραστατική ρήση που λέει: Όταν δείχνουμε με το ένα δάκτυλο προς τον άλλον, τα υπόλοιπα τρία είναι στραμμένα προς εμάς… Οφείλουμε, έτσι, να αναλάβουμε όλοι τις ατομικές μας ευθύνες, μικρότερες ή μεγαλύτερες δεν έχει τόση σημασία…
«Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος από τους άλλους», Κομφούκιος.
Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό καταλήξαμε στη θεματολογία του παρόντος φθινοπωρινού μας τεύχους, καθώς, η πιο σημαντική μεταρρύθμιση που οφείλουμε να κάνουμε είναι η Αλλαγή Νοοτροπίας.
Όλες οι σημαντικές αλλαγές, είτε μιλάμε για κοινωνικές αλλαγές, είτε για αλλαγές στη ζωή του καθενός μας, καθημερινές, ουσιαστικές, όλες οι αλλαγές ξεκινάνε πάντα από μέσα προς τα έξω, δηλαδή όλες οι αλλαγές ακολουθούν τη μία που προηγείται και αφορά στη νοοτροπία μας, τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο με τον οποίο συναισθανόμαστε τα πράγματα, όσα εκφράζουμε, και, στη στάση μας, απέναντι στη ζωή, στις πράξεις, στη συμπεριφορά μας. Εάν δεν προηγηθεί μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας και στάσης ζωής -και είναι κανόνας αυτός- τότε, δεν μπορεί να επέλθει και κάποια θετική αλλαγή εξωτερικά…
Και οι αλλαγές νοοτροπίας που χρειάζεται να κάνουμε είναι πολλές, σε όλους τους τομείς αρχίζοντας από τα κάτω προς τα άνω, αλλά και το αντίστροφο.
-Αλλαγή νοοτροπιών στο κράτος, στον δημόσιο τομέα και τους λειτουργούς του.
-Να σταματήσει η ανθρωποφαγία και η μετάθεση ευθυνών, η σύγχυση αρμοδιοτήτων, η επικράτηση μικροκομματικών συμφερόντων παντού.
-Όχι άλλοι μικρόψυχοι πολιτικοί που θέλουν να μετατρέπουν τα λάθη και τις καταστροφές που συμβαίνουν σε «πολιτικά οφέλη»…
-Είναι καιρός πλέον και για εποικοδομητική αντιπολίτευση χωρίς τοξικό λόγο, με καθαρότητα δίχως ιδιοτελείς σκοπούς.
Και, επιτέλους, ας πάψουν οι υπερβολές, οι μισαλλόδοξες τακτικές από πολιτικούς, αλλά και δημοσιογράφους, ΜΜΕ που γέρνουν πότε από δω πότε από εκεί κατά το δοκούν, φορτίζοντας κάθε φορά το κλίμα, αναστατώνοντας την ήδη πιεστική καθημερινότητα των πολιτών, δημιουργώντας ψευδείς εντυπώσεις, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη.
«Μην σπαταλάς άλλο χρόνο λογομαχώντας πώς πρέπει να είναι ένας καλός άνθρωπος. Γίνε ένας!” Μάρκος Αυρήλιος.
Δημοσιογράφοι και μέσα που θα αντιληφθούν πλέον την κοινωνική τους ευθύνη. Αλλά και οι πολίτες πρέπει να βγάλουν από το μυαλό τους την επιδίωξη ρουσφετιών και να μην φαντασιώνονται με Μεσσίες και Σωτήρες από το… πουθενά.
Είναι υποκριτικό από τη μια να αξιώνουμε διαρκείς βελτιώσεις και ριζικές αλλαγές όπου χρειάζονται και, απ’ την άλλη, να εργαλειοποιούμε τις συμφορές, προκειμένου να ικανοποιήσουμε μισαλλόδοξες συμπεριφορές ή να επιτύχουμε την «κατάληψη» εξουσίας μέσα από τη διάλυση της χώρας…
Ας αναλογιστούμε εντέλει τους σοφούς λόγους του Άμλετ:
«Τι είναι ο άνθρωπος αν μόνη του ευτυχία και απασχόληση είναι το φαΐ και o ύπνος; Είναι ένα κτήνος. Τίποτα άλλο. Βέβαια, Εκείνος που μας προίκισε με τέτοια ευρύτητα διάνοιας, το παρελθόν να ανασκοπούμε και το μέλλον να προβλέπουμε, δεν μας χάρισε αυτήν τη δύναμη και την ισόθεη λογική για να σαπίζουν μέσα μας αχρηστεμένες»…
