Ένα από τα βασικά επιχειρήματα της ερμηνείας της οικονομικής υστέρησης του νέου ελληνικού κράτους εδράζεται στην ιστορική εμπειρία της περιόδου 1453-1950. Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα η Τουρκοκρατία αλλά και οι συνεχείς πολεμικές εμπλοκές του νεότερου ελληνισμού (1821-1830, 1897, 1912-1922, 1940-1949), οδήγησαν σε απώλειες ανθρώπινου δυναμικού, κεφαλαίου, παραγωγικών συντελεστών με αποτέλεσμα την καταδίκη της χώρας σε καθεστώς μόνιμης οικονομικής υστέρησης. Έτσι, η διαρκής οικονομική δυσπραγία οφείλεται στις πολεμικές συρράξεις. Αν και το επιχείρημα έχει μία σημαντική δόση αλήθειας δεν μπορεί να ερμηνεύσει την συνεχιζόμενη οικονομική αδυναμία της νεώτερης Ελλάδας και τη σταθερή απόκλιση…
Θέλετε να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο;
Δεν πιστεύουμε σε τείχη πληρωμών, διότι θεωρούμε είναι σημαντικό η δημοσιογραφία μας να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Ταυτόχρονα όμως, μπορούμε να καλύπτουμε το κόστος της αρθρογραφίας μας μόνο αν έχουμε μέλη/συνδρομητές που υποστηρίζουν.
Πιστεύετε ότι η δημοσιογραφία μας είναι σημαντική;
Γίνετε μέλος!
Ναι θέλω να γίνω μέλος
Είστε ήδη μέλος; Είσοδος εδώ!
