Σε μια εποχή συνεχών κρίσεων και εξελίξεων, κατά την οποία οι θεμελιώδεις πυλώνες του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλάζουν συνεχώς, η ανθρωπότητα έχει απόλυτη ανάγκη από διαφορετικές προσεγγίσεις, καινοτόμες λύσεις, μετασχηματιστικούς τρόπους σκέψης. Χρειάζεται «αλλαγές παραδείγματος» σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Είναι απαραίτητο να αλλάξει ο τρόπος που ως κοινωνία αντιμετωπίζουμε τα «κοινά», ο τρόπος που οι πολιτικοί μας συνδιαλέγονται και πολιτεύονται, ο τρόπος παρουσίασης και διαμόρφωσης του πολιτικού διαλόγου από τα μέσα ενημέρωσης, ο τρόπος που ως πολίτες λαμβάνουμε αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της χώρας μας, το δικό μας και των παιδιών μας.
Δυστυχώς, όμως, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, ή, καλύτερα, όλοι μας, παραλόγως, αντιστεκόμαστε ισχυρά στις αναγκαίες αλλαγές, προσωπικές και συλλογικές. Όσο και αν αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό, αν δεν προσπαθούμε να το υπερβαίνουμε, κάποιες φορές φτάνουμε να εθελοτυφλούμε. Μια απ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η όδευση προς «εκλογές» στη χώρα μας, ο αποκαλούμενος «προεκλογικός αγώνας», οι ρητορικές και τα ζητούμενα, οι διαθέσεις, οι θέσεις και αντιθέσεις, γενικά, οι συμπεριφορές πολιτικών και πολιτών, το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις. Και, φυσικά, υπάρχει το διαρκές ζήτημα των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που, καλώς ή κακώς, διαμορφώνουν το «σκηνικό»…
Ρωτώντας τον καθένα, πολιτικούς, πολίτες και δημοσιογράφους, -τουλάχιστον τους έχοντες προσωπική σκέψη, κρίση και διάκριση-, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, θέλουν όλα να αλλάξουν, όμως, όπως είναι διαπιστωμένο, οι περισσότεροι πολίτες θα ήθελαν να συνεισφέρουν, αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζουν πώς και από πού να ξεκινήσουν, ενώ οι «διαμορφωτές», πολιτικοί ηγέτες και άλλοι, …θρηνούν για την τρέχουσα κατάσταση, αλλά δεν έχουν και συγκεκριμένες ιδέες -ή καλύτερα τον χρόνο μέσα στον τρέχοντα συρμό τους, στις επαναλαμβανόμενες ρουτίνες των επιδιώξεών τους- για το τι χρειάζεται να γίνει…
Για παράδειγμα, ζητήσαμε επιλεγμένα από κάποιους πολιτικούς με λογικό και εποικοδομητικό λόγο να μοιραστούν τις σκέψεις τους για «πρακτικές» και «πολιτικό πολιτισμό» αρθρογραφώντας στο περιοδικό μας, αλλά, λόγω του προεκλογικού πανζουρλισμού -που δεν τους αρέσει, μα πρέπει να το κάνουν αν θέλουν να εκλεγούν- είναι αναγκαίο κακό ή μαζικές ενέργειες και, έτσι, δεν απομένει ποιοτικός χρόνος να διαθέσουν. Αυτό δείχνει πολλά για το επίπεδο του προεκλογικού και γενικά του πολιτικού λόγου και τους παράγοντες διαμόρφωσης του εθνικού διαλόγου στη χώρα μας (ενώ σε άλλες χώρες, όπως ακριβώς παρουσιάζαμε στο προηγούμενο τεύχος μας, γίνονται σοβαρές προσπάθειες για εποικοδομητικούς διαλόγους ακόμη και τηλεοπτικούς)…
Για όλα αυτά οι συνήθειες και η ταχύτητα δεν ευνοούν. Χρειάζεται κάπου παύση και ενατένιση για επαναχάραξη πορείας. Όχι όλα “fast food” αλλά και “slow food” που είναι και υγιέστερο. Παρόλη αυτή τη κατάσταση, βρισκόμαστε προ της τελικής ευθείας των εκλογών και οφείλουμε, αν θεωρούμε τον εαυτό μας συνειδητό πολίτη (και όχι «ιδιώτη»), να πάρουμε αποφάσεις για το τι κυβέρνηση θα θέλαμε να προκύψει μετά τις εκλογές…
Αποχή ή ψήφος λόγω αγανάκτησης και διαμαρτυρίας σε περιθωριακά κόμματα δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε επανάληψη μεγάλων περιπετειών, σαν αυτές που ζήσαμε στην περασμένη δεκαετία, επιλέγοντας τότε και ψηφίζοντας, -όσοι ψήφισαν-, ουτοπικές εξαγγελίες, παραπλανητικές υποσχέσεις, αντιφάσεις και ασάφειες…
Με νηφαλιότητα, αφήνοντας στην άκρη ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, μπορούμε να παρατηρήσουμε ποιος/ποιοι χρησιμοποιούν για ακόμη μία φορά τον λαϊκισμό και δεν διστάζουν να εργαλειοποιήσουν τις αγωνίες και τις ελπίδες πολλών χιλιάδων πολιτών για ψηφοθηρικούς λόγους, όπως και ποιοι -έστω και αν το τέλειο δεν υπάρχει (είναι απολύτως απαραίτητο, όμως, ακόμη και «το μη χείρον βέλτιστον»)- αντιμετωπίζουν με αίσθημα ευθύνης, ορθολογισμού, αξιοπιστίας και ουσιαστικής κοινωνικής ευαισθησίας τη διακυβέρνηση της χώρας.
Γι’ αυτό και επιλέξαμε για το παρόν τεύχος μας να κάνουμε χρήση της ρήσης του Αβραάμ Λίνκολν: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου»…
Για να προβληματίσουμε, να το σκεφτούμε και να λάβουμε τις αποφάσεις μας ως ενεργοί πολίτες, παλαιότεροι και νεότεροι… όλοι!
Τι λέμε, λοιπόν; Ότι οι εκλογές είναι Γιορτή της Δημοκρατίας. Αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε και να το πιστέψουμε, συνομολογώντας ότι παρά τα όποια προβλήματα και τις αστοχίες, τα λάθη και τα απρόβλεπτα, δεν υπάρχει άλλη λύση ρεαλιστική στο πως θα οργανώσουμε με πολιτισμένο και δίκαιο τρόπο της κοινωνίες μας. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να το «γιορτάσουμε» με νηφαλιότητα, χωρίς πώρωση και ρητορική μίσους, με fair play όπως θα έλεγαν οι Βρετανοί. Αρνούμενοι τη μικροπολιτική και την παλαιοκομματική συμπεριφορά που δεν ταιριάζουν σε μια σύγχρονη δημοκρατία.
Ασφαλώς, πρέπει όλοι να συμμετάσχουμε στις προσεχείς εκλογές με γνώμονα, μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα (προσοχή, το εφαρμόσιμο) κάθε κόμματος και, ιδιαίτερα, τον βαθμό εμπιστοσύνης που έχουμε στις ικανότητες κάθε πολιτικού από τα δείγματα γραφής που έχει δώσει. Όχι με κατευθυνόμενη ψήφο, υπό πίεση, αλλά με γνώση της διαδικασίας και των πιθανοτήτων, με μελέτη των δεδομένων, αποτίμηση του έργου της κεντρικής διοίκησης συγκριτικά με το παρελθόν και διακρίβωσης του «πού θέλουμε να πάμε» και «με ποιους μπορούμε να προχωρήσουμε» καλύτερα, ασφαλέστερα.
Ταυτόχρονα, είναι χρήσιμο να κάνουμε την απαιτούμενη προβολή του ελληνικού γίγνεσθαι στο διεθνές περιβάλλον με τις πολλαπλές γεωπολιτικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές, υγειονομικές, πολιτισμικές κρίσεις της εποχής και να δούμε πώς η χώρα μας θα βρίσκεται πάντα με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, για το δικό της καλό, πάνω από όλα.
Και, επειδή το επιδιωκόμενο στο σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο είναι η επιδίωξη της ευτυχίας στη ζωή μας, αναζητούμε, μέσα από την ανάλυση της Παγκόσμιας Έκθεσης για την Ευτυχία 2023, τους παράγοντες εκείνους που θα μας οδηγήσουν σε δρόμους φωτεινούς, γιατί «…απώτερος στόχος της πολιτικής και της ηθικής θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη ευημερία».
Εμείς όλοι στον Ορθό Λόγο, συνεχίζοντας εποικοδομητικά και πρακτικά, ακόμα και με βάρκα την ελπίδα, αποτυπώνουμε ουσιαστικά το πως θα έπρεπε να διεξάγεται ο πολιτικός εθνικός μας διάλογος στον δρόμο προς τις κάλπες, έστω και αν ακόμα δεν είναι εφικτό. Το μέλλον, όμως, είναι ανοιχτό και στο χέρι μας…
Ως μέσο Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας, άγνωστη βέβαια ακόμα έννοια στην Ελλάδα, αυτή την ενημέρωση, την επιμόρφωση, τις αλλαγές, εξευρέσεις λύσεων δηλαδή στα προβλήματα μας, θέλουμε να προάγουμε στη χώρα μας. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή της έκδοσής μας -μια που έχουμε και την επέτειο 4 χρόνων λειτουργίας μας- επιμένουμε προς μια «ριζοσπαστικά διαφορετική ενημέρωση» με λόγια και με έργα, τουλάχιστον, όσο μπορούμε με τις μικρές μας δυνάμεις.
