Μετά τα «θερινά όνειρα», μπαίνοντας στη φθινοπωρινή σεζόν, νιώσαμε την ανάγκη να επιστρέψουμε στον άξονα. Να αναζητήσουμε τις σταθερές μας.
Εμπνευστήκαμε από τον Αρχιμήδη που, ανακαλύπτοντας τη δύναμη των μοχλών, διατύπωσε το μνημειώδες:
«Δός μοι πᾷ στῶ καί τάν γᾶν κινάσω» – δώστε μου τόπο να σταθώ και θα μετακινήσω ακόμα κι ολόκληρη τη Γη.
Μια φράση που συμπυκνώνει τον πυρήνα της αναζήτησης «σταθερού σημείου» και μας θυμίζει πως αυτό δεν είναι δεδομένο· είναι επιλογή, άσκηση, καθημερινή πράξη.
Σήμερα, μοιάζει να έχουμε χάσει όχι μόνο τον τόπο, αλλά και τον μοχλό.
Οι σταθερές του κόσμου τρίζουν κάτω από τα πόδια μας:
Αξίες που ξεθωριάζουν, Θεσμοί που καταρρέουν, ρυθμοί που αλλάζουν πριν προλάβουμε να τους ακολουθήσουμε.
Και μαζί με όλα αυτά, χάνεται και η εσωτερική μας πυξίδα.
Το ζητούμενο δεν είναι να επιστρέψουμε στον παλιό κόσμο, αλλά να διακρίνουμε τι μπορεί ακόμη να είναι σταθερό: ποιες αξίες αντέχουν, ποιες σχέσεις μάς κρατούν όρθιους, ποιες εσωτερικές στάσεις μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε χωρίς να παραδινόμαστε στο ολοένα αυξανόμενο χάος, στη Βαβέλ των ημερών μας…
Η φράση του Αρχιμήδη, εννοεί έναν τόπο έξω από τη γη. Γιατί, για να την κινήσεις, θα πρέπει πρώτα να σταθείς εκτός της.
Ομοίως, για να κινήσουμε τον κόσμο ή τον εαυτό μας, χρειάζεται πρώτα να σταθούμε λίγο έξω από αυτούς, να τους δούμε καθαρά.
Αυτό επιχειρούμε με το τεύχος που κρατάτε: να αναζητήσουμε τις εσωτερικές και εξωτερικές σταθερές. Την λογική, την ευθύνη, την αυτοσυγκράτηση, την προσήλωση στο κοινό καλό. τις αξίες που, παρά τον θόρυβο, εξακολουθούν να φωτίζουν τον δρόμο και να κρατούν, ακόμη, τον κόσμο όρθιο.
Από τις βαθύτερες προσωπικές μας ανάγκες για νόημα και προσανατολισμό, μέχρι τις κοινωνικές, πολιτικές, γεωπολιτικές, και περιβαλλοντικές ισορροπίες που καταρρέουν και ξανασχηματίζονται.
Η αναζήτησή τους είναι διαρκής – σαν να ψάχνουμε εκείνον τον τόπο που θα μας επιτρέψει να σταθούμε, για να μετακινήσουμε ό,τι φαίνεται αμετακίνητο.
Καλή αρχή φθινοπώρου – με σκέψη καθαρή, με βήμα σίγουρο,
και με τη δύναμη να κινήσουμε κι εμείς, έστω λίγο, τη Γη.
