Είναι ωραίο να κοιτάς μακριά και, όσο το δυνατό, από πιο ψηλά. Οι ανοιχτοί ορίζοντες, πάντα, δίνουν προοπτική στη ζωή και πολλές εναλλακτικές. Πέρα δες και δεν έχει σημασία το αν φτάσεις στην κορυφή, αρκεί να μπορείς να κάνεις μεγάλα βήματα, άλματα -ίσως και υπερβάσεις αν είναι απαραίτητο. Τα άλματα είναι προσωπικά, αλλά και συλλογικά, κοινωνικά-ψυχολογικά, πολιτιστικά, οικονομικά, πολιτικά.
Τα άλματα ανάπτυξης, ή αλλιώς αναπτυξιακές κρίσεις, όπως αναφέρονται στη βρεφική και παιδική ηλικία, είναι οι φυσιολογικές διαδικασίες που επιτρέπουν στο παιδί να προχωρεί στο επόμενο στάδιο εξέλιξης. Στα βρέφη, τα άλματα ανάπτυξης, είναι περίοδοι οι οποίες χαρακτηρίζονται από έντονη αναστάτωση και απότομη σωματική αύξηση και ψυχοκινητική ανάπτυξη. Είναι ο τρόπος με τον οποίο προετοιμάζονται για τα επόμενα κατορθώματά τους! Η συνήθης συμπεριφορά αλλάζει και παρατηρούνται πολλές μεταβολές, και, το ίδιο, επαναλαμβάνεται στην παιδική και στην εφηβική ηλικία…
Στη σύγχρονη ζωή, επίσης, προσδοκούμε «άλματα ανάπτυξης», κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό λόγω της αστάθειας που κυριαρχεί σε παγκόσμια βάση και που, ειδικά τον τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει γίνει απολύτως αντιληπτό στους πάντες. Μάλιστα, η περίπτωση του κορονοϊού «μας έδωσε και καταλάβαμε» -κυριολεκτικά-, ότι, δηλαδή, μπορεί να είναι «κοινή γαρ η μοίρα», ανεξαρτήτως της πλευράς της γης στην οποία ζούμε, μα σε παράδεισο μα σε κόλαση…
Παρά ταύτα και με δεδομένες τις εύθραυστες ισορροπίες γύρω μας, ο στόχος παραμένει υψηλός: ας κάνουμε άλματα σε όλους τους τομείς, διορθώνοντας πορεία σε κάποιους, μεταβάλλοντας τις σταθερές σε άλλους, διαμορφώνοντας καινούργιες πλατφόρμες δράσης-αντίδρασης…
Καθόσον όλοι μοιραζόμαστε την κλειστοφοβική εμπειρία της πανδημίας, ποτέ η διασύνδεσή μας δεν ήταν τόσο εμφανής. Ο κόσμος γίνεται μικρότερος και εμείς οι άνθρωποι μαθαίνουμε, με σκληρό τρόπο, πόσα πολλά έχουμε κοινά και πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι. Η τρωτότητά μας ενισχύεται από τις διαιρέσεις μας, είναι ξεκάθαρο αυτό…
Αυτές τις διαιρέσεις, τους διχασμούς, τις αντιπαλότητες οφείλουμε να ξεπεράσουμε, αυτό ακριβώς επιχειρούμε να πούμε, με τον τρόπο μας, εδώ και δύο χρόνια στον Ορθό Λόγο. Ξεκινήσαμε τον Απρίλιο του 2019 και το μήνυμα μας παραμένει τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Ναι, πρέπει να κάνουμε άλμα ανάπτυξης μέσα μας και έξω μας… Στον κόσμο, με βάση εκκίνησης μια μεγάλη διεθνή συνεργασία, πρώτα από όλα για να λύσουμε τα προβλήματα που απειλούν την ίδια την επιβίωσή μας στον πλανήτη. Σώζοντας το παγκόσμιο σπίτι μας, σώζουμε την ύπαρξή μας και την αντοχή μας να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο, δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής ισορροπίας με την ευρεία έννοια.
Στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε, μεταξύ άλλων, ένα «άλμα ανάπτυξης» στην Παιδεία. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις, ούτως ώστε η εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες, να αποκτήσει ουσία και επίπεδο, δίνοντας στους νέο-Έλληνες έστω λίγη από την εσωτερική λάμψη των αρχαίων Ελλήνων, στη φιλοσοφία, την τέχνη, τις επιστήμες. Το ένα άλμα θα φέρει το άλλο, είναι βέβαιο, καθιστώντας λαό και κράτος ισχυρούς κρίκους μιας αλυσίδας αλληλεγγύης με στόχο ένα πιο λαμπρό μέλλον.
Στο παρόν τεύχος, αναζητούμε και πάλι τις καλές πρακτικές προς αυτή την κατεύθυνση, με εποικοδομητική διάθεση και αναλυτική σκέψη. Παρατηρούμε, ρεαλιστικά, τι συμβαίνει γύρω μας, αναζητώντας λύσεις που θα μας οδηγήσουν σε πεδία προκοπής και ανάτασης.
Ευχόμαστε σε όλες και όλους ένα Πάσχα ελπίδας, όχι απλά την ελπίδα να επανέλθουμε στην κανονικότητα, αλλά την ελπίδα να γίνουμε μάρτυρες μιας νέας, καλύτερης κανονικότητας…
Καλή Ανάσταση!
