Πολιτική σημαίνει πρόσωπα, άτομα με φιλοδοξίες που έχουν κάτι διαφορετικό να πουν, θέλουν να ακουστούν οι θέσεις τους, επιδιώκουν τη συμμετοχή στα κοινά, είναι «ανήσυχα» και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Εμείς ξεχωρίσαμε δύο γνωστούς πολιτικούς – τον Α. Λοβέρδο και τον Χ. Θεοχάρη – και δύο φερέλπιδες νέους υποψηφίους που προέρχονται από το χώρο του πολιτισμού (των τεχνών και του πνεύματος) – την Α. Χαριτάτου και τον Ν. Λαλιώτη –.
Τους θέσαμε καίρια ερωτήματα στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, επιχειρώντας να αποκρυπτογραφήσουμε τις ειδικότερες απόψεις τους, μεταξύ άλλων, για το εκλογικό σύστημα, την πολυπόθητη συναίνεση, καθώς και τις προσδοκίες, όσον αφορά την «επόμενη ημέρα». Από τις απαντήσεις που πήραμε προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως, όταν πρυτανεύει η λογική και η συναντίληψη σε κοινές αξίες, μπορούμε να πάμε μπροστά και να αισιοδοξούμε!
Μήπως προτάσεις, που παλαιότερα κανένα κόμμα δεν δεχόταν, όπως, γιατί να μη μπορούμε να ψηφίζουμε και υποψήφιους άλλων κομμάτων, να έχει έρθει η ώρα να τις σκεφθούμε καλύτερα και να τις συζητήσουμε…;
Αλεξάνδρα Χαριτάτου: Να ομονοούμε σε ένα ελάχιστο παρονομαστή κοινών ηθικών αξιών
Η Αλεξάνδρα Χαριτάτου είναι Υποψήφια Βουλευτής Α’ Αθηνών με την Νέα Δημοκρατία.Γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία και συνέχισε στην Αγγλία με μεταπτυχιακές σπουδές στη Μουσειολογία. Εργάζεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.), για σχεδόν τρεις δεκαετίες, όπου είχε την ευθύνη της οργάνωσης εκθέσεων, επιμέλειας βιβλίων, καθώς και της ανάπτυξης και προώθησης προϊόντων. Έχει συν ιδρύσει (το 2013) την επιχείρηση ελληνικού design “ΗΔΙΣΤΗ” που στοχεύει στην προώθηση της Ελλάδας μέσα από την σχεδίαση και παραγωγή υψηλής αισθητικής αντικειμένων για την τουριστική αγορά. Έχει διοργανώσει πλήθος εκθέσεων και συμμετάσχει σε πολλές ομιλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάντα με σκοπό την ανάδειξη της Ελλάδας, την ιστορική της παρουσία και την πολιτιστική της συμβολή στον υπόλοιπο κόσμο.
Μπορούμε να προσβλέπουμε με αισιοδοξία στην «επόμενη μέρα»;
Χαριτάτου: Μετά από 10 χρόνια κρίσης και την εμπειρία του 2015 όπου οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκμεταλλεύτηκαν την οργή του κόσμου και το αίτημα του για πολιτική αλλαγή και υφάρπαξαν την ψήφο μας με ψέματα, απατηλές υποσχέσεις και διχαστικό λόγο, πιστεύω πως μπορούμε πλέον να προσβλέπουμε με αισιοδοξία στην «επόμενη μέρα».
Η Νέα Δημοκρατία έχει μελετήσει και εκπονήσει ένα συνετό και κοστολογημένο κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο και έχει καταφέρει να επικοινωνήσει τον κόσμο. Η μετριοπάθεια, οι χαμηλοί τόνοι και ο ουσιαστικός πολιτικός λόγος έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, κι αυτό φάνηκε τόσο στην κάλπη των Ευρωεκλογών όσο και των Αυτοδιοικητικών.
Το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, με έμφαση στην ανάπτυξη, στην στήριξη της μικρομεσαίας τάξης και επιχειρηματικότητας και στην ενίσχυση της κοινωνίας, με νέες και καλές δουλειές, το ισχυρό αίτημα της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή και οι βάσιμες προσδοκίες, για ένα καλύτερο μέλλον, καθώς και η ανταπόκριση των αγορών στα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, είναι άριστοι δείκτες για το πώς μπορεί να πορευτεί η χώρα μας, όταν αλλάξει η κυβέρνηση.
Ποιες είναι οι άμεσες προτεραιότητες που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από την επόμενη Κυβέρνηση και Βουλή;
Χαριτάτου: Το θεμέλιο ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση θεωρώ πως είναι το ότι οι πολίτες δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στο κράτος, τους κυβερνώντες και τους πολιτικούς. Η αποκατάσταση αυτής της εμπιστοσύνης θα κάνει εφικτή την συνεργασία και αποδοχή ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να εκπονήσει το μεταρρυθμιστικό έργο που έχει δεσμευτεί να φέρει σε πέρας και να εφαρμόσει το νομοθετικό και οικονομικό σχέδιο που θα οδηγήσει τη χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης.
Η επόμενη Βουλή, επικυρώνοντας το σχέδιο της ΝΔ, που είναι η δραστική μείωση των φόρων και της γραφειοκρατίας, τα κίνητρα για επενδύσεις η έμπρακτη στήριξη της μικρομεσαίας τάξης και επιχειρηματικότητας, που, θα έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες και καλές δουλειές για τον κόσμο, παρέχοντας, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα στα νέα παιδιά που ξενιτεύτηκαν να επιστρέψουν στην χώρα μας και να διεκδικήσουν το μέλλον τους, θα συμβάλει στο να νιώσουμε πάλι όλοι ασφαλείς και αισιόδοξοι για την ζωή μας και ξαναθυμηθούμε πώς είναι να ζει κανείς σε ένα ευνομούμενο κράτος της Ευρώπης, με ισχυρό παρόν και ελπιδοφόρο μέλλον.
Το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας λόγω απλής αναλογικής με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεται; Θα σας έβρισκαν σύμφωνους προτάσεις δημιουργίας ενός νέου εκλογικού νόμου στην κατεύθυνση όσων παρουσιάσαμε με αρθρογραφία μας για ένα «προτιμησιακό εκλογικό σύστημα» ;
Χαριτάτου: Η περίπτωση να γίνουν οι επόμενες εκλογές με απλή αναλογική μου δημιουργεί μεγάλη ανησυχία. Η πολύ πρόσφατη εμπειρία των κυνικών συναλλαγών του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ για να μπορέσουν να συγκυβερνήσουν, προμηνύει μόνον δυσκολίες και τον κίνδυνο να κινηθούμε σε άγνωστες και δυσάρεστες ατραπούς, σε κάθε τέτοιο σενάριο. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση του «προτιμησιακού εκλογικού συστήματος». Δεν έχω την τεχνική επάρκεια να εκτιμήσω εάν είναι κάτι που γίνεται εύκολα, δηλαδή, εάν είναι ένα περίπλοκο σύστημα που μπορεί είτε να δυσχεραίνει την ίδια την διαδικασία της ψήφου ή/και να δημιουργεί μια αίσθηση περιπλοκότητας στο διάβασμα των αποτελεσμάτων από την πλευρά των πολιτών με την έννοια να μην «βλέπουν» να εφαρμόζεται άμεσα η λαϊκή εντολή, εφόσον θα είναι πιθανόν να βγαίνει δεύτερο ή τρίτιο κόμμα αυτό που δεν θα έχει πάρει την αντίστοιχη σειρά σε απόλυτους αριθμούς. Με τις νέες τεχνολογίες όμως (και την εισαγωγή της ηλεκτρονικής ψήφου που θα μειώσει και αυτήν την ασύλληπτη σπατάλη σε χαρτί με τις αντίστοιχες περιβαλλοντικές συνέπειες), φαντάζομαι πως αυτό θα μπορεί να επιτευχθεί σχετικά γρήγορα και θα μπορεί να επικοινωνηθεί επαρκώς.
Ένα τέτοιο «προτιμησιακό εκλογικό σύστημα» θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτόμασταν τι διαφορές μπορεί να είχε το αποτέλεσμα εάν είχε εφαρμοστεί στις εκλογές του 2015 όπου θα ήταν πιθανόν οι ΑΝΕΛ να μην είχαν μπει καν στη Βουλή, το Ποτάμι να ήταν πολύ πιο ψηλά, αλλά και τι ποσοστά θα είχαν τα δυο μεγάλα κόμματα…
Υπάρχουν πρόσωπα και κόμματα που θα μπορούσαν να βρουν ένα modus vivendi θετικής συμβολής στα παραπάνω;
Χαριτάτου: Πιστεύω πως η ελληνική κοινωνία, μετά από τις εμπειρίες των τελευταίων ετών, έχει αποκομίσει πολύτιμη εμπειρία και ως προς το μάταιο της επικράτησης του διχαστικού λόγου και της τεχνητής διαίρεσης της κοινωνίας, που επιχείρησαν τα κόμματα του λαϊκισμού, τα οποία μας συγκυβέρνησαν τα τελευταία 4,5 χρόνια, αλλά και πως το τοξικό κλίμα δεν προάγει ούτε στο ελάχιστο την ανάπτυξη, την δημιουργία κλίματος για προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργικότητα και πρωτοβουλία των πολιτών. Ως εξ τούτου, πιστεύω πως πολλοί από τους υποψήφιους οι οποίοι μπαίνουν τώρα στον πολιτικό στίβο και ορισμένοι από τους παλαιούς και έμπειρους θα έχουν τη διάθεση να το εξετάσουν θετικά.
Τελικά, μπορούμε να πάμε πιο πέρα σαν κοινωνία, σαν κράτος, σαν πολίτες, ενωμένοι προς το κοινό καλό ή θα ζούμε, διαρκώς, μέσα σε ένα κλίμα αρνητικότητας και διχασμού;
Χαριτάτου: Προϋπόθεση να προχωρήσουμε μπροστά ως πολίτες, ως κοινωνία, ως χώρα είναι να ομονοούμε σε ένα ελάχιστο παρανομαστή κοινών ηθικών αξιών, σε ένα συμφωνημένο κώδικα επικοινωνίας και στον σεβασμό των θεσμών.
Η Δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που επιτρέπει την διαρκή επανεξέταση των νόμων και των κανόνων και δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να αμφισβητούν τα «δεδομένα» και «αυτονόητα» κάθε εποχής, να διεκδικούν πολιτικές αλλαγές και να δίνουν λαϊκή εντολή για το ποιος θα κυβερνήσει ανάλογα των αναγκών κάθε εποχής.
Υπ’ αυτή την έννοια ο διχασμός, ο αρνητισμός και ή πόλωση δρουν ανασταλτικά σε κάθε συλλογική προσπάθεια βελτίωσης τόσο του πολιτικού χώρου, όσο και της κοινωνίας, άρα αντιβαίνουν στην ίδια την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η Δημοκρατία, για να λειτουργεί σωστά, προϋποθέτει την επικοινωνία, την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων, τον σεβασμό στην γνώμη του άλλου, τη συνεργασία και την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των «παικτών» της δημόσιας σφαίρας. Όταν αυτό το «συμβόλαιο εμπιστοσύνης» καταλύεται, γίνεται ορατός ο κίνδυνος να διολισθήσουμε σε σκοτεινά μονοπάτια λαϊκισμού και καχυποψίας που οδηγούν σε οπισθοδρόμηση και παρακμή.
Νίκος Λαλιώτης: Η κυβερνησιμότητα της χώρας είναι υπέρτερη της αναλογικότερης εκπροσώπησης
Ο Νίκος Λαλιώτης είναι υποψήφιος βουλευτής Α Αθήνας με το Κίνημα Αλλαγής. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Είναι επαγγελματίας πιανίστας, απόφοιτος με διάκριση του «Birmingham Conservatoire» και του ωδείου «Athenaeum». Έχει εμφανιστεί στις κυριότερες αίθουσες της χώρας και έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες μαέστρους. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών ως καθηγητής πιάνου στο Ωδείο «Πρωτοπορία» και ως συνοδός λυρικού τραγουδιού στο «Ωδείο Αθηνών». Είναι συνιδρυτής της πολυπολιτισμικής παιδικής χορωδίας «Polyphonica». Εργάζεται στην «A+L Medical Supplies» που δραστηριοποιειται στον χώρο της υγείας. Είναι μέλος του ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ και της καλλιτεχνικής επιτροπής του θεάτρου «ΟΛΥΜΠΙΑ» καθώς και μέλος του τομέα Πολιτισμού του Κινήματος Αλλαγής.Μπορούμε να προσβλέπουμε με αισιοδοξία στην «επόμενη μέρα»;
Λαλιώτης: Μα, φυσικά… Αλίμονο αν χάναμε την ελπίδα μας και την αισιοδοξία μας για το μέλλον. Τότε, ποιος ο λόγος να αγωνιζόμαστε και να προσπαθούμε, ποιος ο λόγος να ζούμε τελικά, αν δεν μας κινητοποιούσε η ελπίδα και η πίστη ότι μπορούμε να βελτιώσουμε την ζωή μας και τον κόσμο..
Ωστόσο, για να έχει πραγματικό περιεχόμενο αυτή η αισιοδοξία και να μην είναι απλά ένας ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας, οφείλουμε να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα, οφείλουμε να πράξουμε εκείνα που η στιγμή απαιτεί. Οφείλουμε να έχουμε μια καλή γνώση και αίσθηση της πραγματικότητας και της ανάγκης που υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή και, ταυτόχρονα, καθαρό μυαλό απαλλαγμένο από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις που μας οδηγούν σε λάθος αποφάσεις.
Πρέπει να είμαστε ταυτόχρονα πραγματιστές και οραματιστές με απελευθερωμένη σκέψη και υψηλά ανθρωπιστικά ιδανικά.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία και στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που είναι έτσι όπως το περιέγραψα, απλά πρέπει να κατορθώσουν να ακουστούν, να διαπεράσουν τον θόρυβο των «κραυγών» και της άγνοιας και να γίνουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα που θα αλλάξει την χώρα και θα την φέρει εκεί που τις αξίζει, στην πρωτοπορία των κρατών του κόσμου, μακριά από την παρακμή και την οπισθοδρόμηση που βρισκόμαστε, σήμερα.
Έχω την αίσθηση ότι είμαστε κοντά στο να γίνει. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη της πορείας της και να αλλάξει σελίδα τόσο σε πολιτικό, όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο.
Η ελληνική κοινωνία μετά από όσα βίωσε, είναι περισσότερο έτοιμη να ακούσει τις φωνές της ευθύνης και της λογικής και να αφήσει πίσω εκείνους που την έβλαψαν.
Ποιες είναι οι άμεσες προτεραιότητες που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από τη νέα κυβέρνηση και Βουλή;
Λαλιώτης: Κατά την γνώμη μου αυτό που πρέπει να γίνει επειγόντως, είναι η ανάταξη της οικονομίας. Χρειάζεται άμεσα μια φιλοεπενδυτική πολιτική που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η βάση. Αν δεν γίνει αυτό, τίποτε δεν μπορεί να υποστηριχθεί, ούτε το κοινωνικό κράτος, ούτε η ποιότητα ζωής, ούτε η Παιδεία και φυσικά ούτε η ασφάλεια της χώρας…
Από εκεί και πέρα, χρειάζεται αναδιοργάνωση του κράτους κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, επένδυση στην Παιδεία για να μπορέσει η χώρα και οι πολίτες να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και, φυσικά, η διαμόρφωση ενός νέου δόγματος της χώρας για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής. Η Τουρκία είναι μια αναθεωρητική δύναμη που δεν θα σταματήσει ποτέ να επεκτείνεται και να διεκδικεί. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να το αντιμετωπίσουμε, γιατί θα μας συνοδεύει για πάντα.
Ανάπτυξη – Μετασχηματισμός του κράτους τα μεγάλα ζητούμενα… Πως θα προχωρήσουμε, λοιπόν;
Λαλιώτης: Εδώ πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα και αποφασιστικά. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο, που χρειάζεται ένα αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό σοκ για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αλλαγές, πρέπει να τις τολμήσουμε. Να το καταλάβουμε: oι αλλαγές δεν στρέφονται εναντίον των ανθρώπων και των εργαζομένων, αλλά, αντιθέτως, πρέπει να γίνουν προς όφελος των ανθρώπων και των εργαζομένων.
Όσον αφορά την ανάπτυξη, χρειάζεται ένα μεγάλο πλέγμα επενδύσεων, όχι μόνο των μεγάλων επενδύσεων που περιμένουμε από το εξωτερικό, αλλά και δημοσίων και μικρών ιδιωτικών επενδύσεων, σε συνδυασμό με την μείωση της φορολογίας και των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Χρειάζεται να επιλέξουμε τους τομείς τις οικονομίας στους οποίους έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα και να εκπονηθεί ταχύτητα ένα αναπτυξιακό σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος που θα μας πάει μπροστά.
Επιτέλους, πρέπει να ξαναβρούμε την πίστη στην χώρα και στους εαυτούς μας, να ξαναβρούμε την δύναμη να δημιουργήσουμε τόσο συλλογικά όσο και ατομικά.
Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητος ο μετασχηματισμός του κράτους από έναν δυσκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό που υπηρετεί τον εαυτό του, σε ένα ευέλικτο επιτελικό κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη και τις ανάγκες της χώρας.
Κεντρικός πυλώνας των αλλαγών είναι η ψηφιοποίηση του κράτους η οποία θα μας απαλλάξει από την γραφειοκρατία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και η εξυγίανση της Δικαιοσύνης με την επιτάχυνση του χρόνου απονομής της.
Απολύτως απαραίτητη είναι η ισχυροποίηση των θεσμών της Δημοκρατίας και η προστασία του πολιτεύματος, που τόσο δοκιμάστηκε τα χρόνια της κρίσης, αλλά και η δημιουργία ενός δυνατού κράτους πρόνοιας που θα λειτουργεί σαν δίχτυ ασφαλείας για κάθε πολίτη από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του.
Όλα αυτά δεν είναι ακατόρθωτα, χρειάζεται η περίφημη πολιτική βούληση, αλλά κυρίως η βούληση της κοινωνίας που θα το απαιτήσει μέσω της εκλογής προσώπων που μπορούν και θέλουν να το πραγματοποιήσουν.
Η μεταχείριση που ζούμε σαν πολίτες από το κράτος μας δεν είναι φυσιολογική και ότι εθνική μας διάρκεια εξαρτάται από τον μετασχηματισμό του.
Το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας λόγω απλής αναλογικής με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεται; Θα σας έβρισκαν σύμφωνους προτάσεις δημιουργίας ενός νέου εκλογικού νόμου στην κατεύθυνση όσων παρουσιάσαμε με αρθρογραφία μας για ένα «προτιμησιακό εκλογικό σύστημα» ;
Λαλιώτης: Το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας λόγω απλής αναλογικής, αντιμετωπίζεται με την ακύρωση από την επόμενη Βουλή του συγκεκριμένου εκλογικού νόμου! Αν δεν γίνει, οι καταστάσεις που θα ζήσουμε θα είναι πρωτοφανείς. Το πρόβλημα κατά την γνώμη μου δεν είναι ότι είναι «κακή» η απλή αναλογική. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ανεύθυνα πολλά από τα κόμματα που απαρτίζουν την πολιτική ζωή της χώρας, προβάλλοντας τους ιδιοτελείς σκοπούς τους έναντι του συμφέροντος της χώρας. Τα όσα ζήσαμε την περίοδο της κρίσης, νομίζω ότι επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα μου.
Η απλή αναλογική απευθύνεται σε ώριμα πολιτικά συστήματα με ισχυρούς θεσμούς και με έντονη την Δημοκρατική συνείδηση.
Εδώ, κατά την περίοδο της κρίσης, μέχρι και «ναζιστικό» κόμμα μπήκε στη Βουλή. Ποια …συνεννόηση μπορεί να υπάρχει;
Άρα, θεωρώ ότι η κυβερνησιμότητα της χώρας είναι υπέρτερη της αναλογικότερης εκπροσώπησης.
Όσον αφορά το «προτιμησιακό εκλογικό σύστημα» που αναφέρετε, ομολογώ ότι χρειάζεται μελέτη σε βάθος και πολύ διεξοδική συζήτηση από ειδικούς. Είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά δεν είναι εύκολη μια τοποθέτηση υπέρ ή κατά. Θέλει μελέτη…
Εκ πρώτης όψεως, όμως, δεν μπορώ να ξεπεράσω το ενδεχόμενο ένα κόμμα που εκλέγεται πρώτο σε σταυρούς προτίμησης, τελικά να μην μπορεί να κυβερνήσει και να κυβερνήσει το δεύτερο επειδή το προτιμούν περισσότεροι από τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, ειδικά όταν στην χώρα μας -και αλλού, βεβαίως, στον κόσμο-, υπάρχουν κόμματα εκτός δημοκρατικού τόξου ή ακραία και λαϊκιστικά, που αν αθροίσετε τα ποσοστά τους, θα δείτε ότι έχουν μια πολύ σημαντική δύναμη, που είναι ενδεχόμενο να νοθεύει και να δεσμεύει την βούληση της λαϊκής κυριαρχίας. Έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να βλέπουμε ένα εκλογικό σύστημα όχι απλά ως μηχανιστικό σύστημα εκπροσώπησης, αλλά και ως ένα σύστημα προστασίας της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Υπάρχουν πρόσωπα και κόμματα που θα μπορούσαν να βρουν ένα modus vivendi θετικής συμβολής στα παραπάνω;
Λαλιώτης: Πάντα υπάρχουν πρόσωπα εμπνευσμένα και με ιδιαίτερες δυνατότητες σε όλο το πολιτικό φάσμα του δημοκρατικού τόξου. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την στενή κομματική σκοπιμότητα που επιβάλλει συμπεριφορές αφύσικες και ιδιοτελείς, με αποτέλεσμα ικανοί άνθρωποι να αδρανοποιούνται και να μένουν αναξιοποίητοι, με την χώρα και την κοινωνία μας να χάνουν πολύτιμες υπηρεσίες. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και κουλτούρας, ώστε να μην χάνονται οι άξιοι που μπορούν να προσφέρουν.
Ένα μεγάλο μέρος της λύσης, το κρατούν οι πολίτες με την ψήφο τους. Οι πολίτες έχουν την δύναμη να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους και αξίζει τον κόπο να κάνουν την προσπάθεια για να ανακαλύψουν αυτά τα πρόσωπα. Είναι δύσκολο, σαφώς, γιατί η προβολή των υποψηφίων δεν είναι ισότιμη. Όμως, όποιος ενδιαφέρεται να ανακαλύψει σωστούς ανθρώπους, μπορεί να τους βρει.
Μεγάλη είναι και η ευθύνη της δημοσιογραφίας σε αυτό που πολλές φορές αρκείται σε εύκολες λύσεις και σε εμπορικές λογικές. Αν η δημοσιογραφία αποφασίσει να ψάξει και να αναδείξει ένα αξιόλογο πολιτικό προσωπικό, πραγματικά θα έχει επιτελέσει ένα πολύ χρήσιμο έργο στην κοινωνία!
Τελικά, μπορούμε να πάμε πιο πέρα σαν κοινωνία, σαν κράτος, σαν πολίτες, ενωμένοι προς το κοινό καλό ή θα ζούμε, διαρκώς, μέσα σε ένα κλίμα διχασμού;
Λαλιώτης: Όπως είπα και στην πρώτη ερώτηση, στα περί αισιοδοξίας, φυσικά και μπορούμε να ζήσουμε ενωμένοι. Ζούμε ήδη ενωμένοι μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας μας. Οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις ιδεών είναι στοιχείο της Δημοκρατίας δεν θα πρέπει να μας φοβίζουν, αρκεί να μην εκτρέπονται σε φυσική και λεκτική βία εναντίον προσώπων. Αυτό είναι που εξασφαλίζει η Δημοκρατία.
Για το μέγεθος της κρίσης που περάσαμε, πιστεύω ότι οι θεσμοί της Δημοκρατίας άντεξαν και η κοινωνία κρατήθηκε ενωμένη επί της ουσίας. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα…
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε περισσότερο από πολιτικές δυνάμεις που εξέπεμψαν έναν διχαστικό λόγο, έναν βίαιο λόγο, για να επηρεάσουν τους πολίτες και να κατακτήσουν την εξουσία, πράγμα που κατάφεραν, παρά από έναν πραγματικό διχασμό που γεννήθηκε στην βάση της κοινωνίας. Οι πολίτες μεταξύ τους ποτέ δεν θεώρησαν ο ένας τον άλλον εχθρό, ίσα-ίσα, υπήρξαν μεγάλες στιγμές αλληλεγγύης και οι στενοί δεσμοί της ελληνικής οικογένειας κράτησαν την κοινωνία όρθια.
Δυστυχώς, η δημαγωγία ήταν πάντα το αδύνατο σημείο της Δημοκρατίας από την αρχαιότητα, όμως όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στο έργο του Αθηναίων Πολιτεία «οι πολίτες μπορεί εύκολα να παραπλανούνται από τους δημαγωγούς, όμως μετά συνήθως μισούν εκείνους που τους παρέσυραν στο λάθος». Η Δημοκρατία δεν σε προστατεύει από την λάθος απόφαση, όμως μπορεί να διορθώσει την λάθος απόφαση.
Νομίζω ότι τώρα βρισκόμαστε σε αυτή την φάση. Όσοι παραπλάνησαν τους πολίτες, είτε εξαφανίστηκαν ως κόμματα είτε χάνουν την εξουσία. Η εκτίμηση μου είναι πως η κοινωνία μας, μετά από όλα αυτά που βίωσε, έγινε σοφότερη και ότι από εδώ και πέρα θα μπορεί να διακρίνει το ψέμα ευκολότερα. Είναι, δε, πεποίθηση μου, ότι αφού αντέξαμε ενωμένοι αυτή την δύσκολη κατάσταση, το μέλλον μας θα είναι λαμπρό. Χρειάζεται λίγη ακόμη προσπάθεια για να μπουν οι βάσεις της ευημερίας και να αφήσουμε την κρίση πίσω μας ως μια περίοδο εθνικής αυτογνωσίας, να προχωρήσουμε μπροστά πιο δυνατοί και αυτή η μοναδική χώρα να μπορέσει να κατακτήσει την θέση που της αξίζει μεταξύ των προηγμένων δημοκρατικών χωρών του κόσμου. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό!
Χάρης Θεοχάρης: Με ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις θα δημιουργήσουμε την Ελλάδα, που θα σέβεται τους πολίτες της
Υποψήφιος Βουλευτής Νοτίου Τομέα Β΄ Αθηνών
Μπορούμε να προσβλέπουμε με αισιοδοξία στην «επόμενη μέρα»;
Θεοχάρης: Η φωτεινή Ελλάδα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Πιστεύουμε πως όλοι μαζί, θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τη μέγγενη της μιζέριας, όπου μας έθαψε η χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση της χώρας. Αυτό που χρειάζεται, είναι να αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά τα προβλήματα και να αντιληφθούμε τις δυνατότητες που διαθέτουμε. Και σε αυτό, οδηγός μας θα είναι η Νέα Δημοκρατία, καθώς διαθέτει ικανότατους καθοδηγητές και λεπτομερείς χάρτες, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας. Δηλαδή, διαθέτει το στελεχιακό αυτό δυναμικό, που θα μπορέσει να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης της οικονομίας.
Ποιες είναι οι άμεσες προτεραιότητες που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από τη νέα κυβέρνηση και Βουλή;
Θεοχάρης: Έχουμε πει ήδη πολλές φορές, ότι διαθέτουμε έτοιμα νομοσχέδια, τα οποία δεν πρόκειται να μείνουν στο συρτάρι. Όλα είναι προτεραιότητες, αλλά μπορώ να σταθώ σε μία πολύ σημαντική πρόκληση. Απεμπλοκή επενδύσεων από τα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας. Έτσι, μόλις ξεκινήσουν κάποια έργα, όπως το Ελληνικό, θα δημιουργηθούν αυτόματα χιλιάδες θέσεις εργασίας. Επίσης, η ΔΕΗ είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί το συντομότερο και φυσικά, εξίσου σημαντική είναι η εξυγίανση του τραπεζικού μας συστήματος. Θα αφήσουμε πίσω την τετραετία της μιζέριας και της φτωχοποίησης, κυρίως της μεσαίας τάξης, η οποία πέρασε τα πάνδεινα.
Ανάπτυξη – Μετασχηματισμός του κράτους τα μεγάλα ζητούμενα… Πώς θα προχωρήσουμε, λοιπόν;
Θεοχάρης: Κεντρική μέριμνα την επομένη των εκλογών είναι να κατατεθεί νέο φορολογικό νομοσχέδιο με μειωμένους συντελεστές και απλοποίηση του φορολογικού συστήματος. Στόχος, να διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, αλλά και να μειώσουμε τα φαινόμενα φοροδιαφυγής. Με την πολιτική αυτή, θα δημιουργηθεί ένα φορολογικό σύστημα, που θα ευνοεί την ανάπτυξη. Επιπλέον, για τον ΕΝΦΙΑ, έχουμε ξεκαθαρίσει ότι θα επιδιώξουμε μία σταδιακή μείωση μέσα στην πρώτη διετία. Όπως και σε μείωση αντίστοιχα του φόρου των επιχειρήσεων και του ΦΠΑ. Με την πολιτική αυτή, θα πετύχουμε δημοσιονομικούς στόχους μέσω της ανάπτυξης και όχι της λιτότητας. Το σύνθημά μας, άλλωστε, είναι να αλλάξουμε ριζικά το σημερινό, αναποτελεσματικό και ανορθολογικό φορολογικό σύστημα. Δεσμευόμαστε για ένα κράτος φιλικό προς τον πολίτη και την επιχείρηση, που δεν θέτει γραφειοκρατικά εμπόδια, αλλά ακολουθεί απλές και γρήγορες διαδικασίες.
Το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας λόγω απλής αναλογικής με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεται;
Θεοχάρης: Εμείς ζητάμε ισχυρή εντολή διακυβέρνησης, για να μην οδηγηθεί η χώρα σε μια νέα μεγάλη περιπέτεια. Είναι σαφές ότι η απλή αναλογική, στην πράξη οδηγεί σε χάος και ακυβερνησία. Η Νέα Δημοκρατία ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, θα επιδιώξει ευρύτερες δυνατές συμμαχίες.
Τελικά, μπορούμε να πάμε πιο πέρα σαν κοινωνία, σαν κράτος, σαν πολίτες, ενωμένοι προς το κοινό καλό ή θα ζούμε, διαρκώς, μέσα σε ένα κλίμα διχασμού;
Θεοχάρης: Στο παρελθόν ζήσαμε σε έναν επώδυνο κύκλο, που σφραγίστηκε από την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Την επόμενη μέρα, όμως, έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε το μέλλον. Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως θα κερδίσουμε τις προκλήσεις που δημιουργούνται και θα οδηγήσουμε την Ελλάδα σε ασφαλή και ήρεμα νερά, στην καρδιά της Ευρώπης, επαναφέροντας το χαμένο της κύριος. Με ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις θα δημιουργήσουμε την Ελλάδα, που θα σέβεται τους πολίτες της. Η Νέα Δημοκρατία μπορεί και εγγυάται την ασφάλεια κάθε πολίτη, την πρόσβαση των νέων σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο.
Ανδρέας Λοβέρδος: Κοινωνικές συναινέσεις και πολιτικές συνεργασίες με άξονα τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό
Υποψήφιος Βουλευτής Βορείου Τομέα Β΄ Αθηνών
Μπορούμε να προσβλέπουμε με αισιοδοξία στην «επόμενη μέρα»;
Λοβέρδος: Το ερώτημα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμο γιατί η χώρα, η κοινωνία, η οικονομία δεν έχουν κανένα περιθώριο αντοχής. Τα τεσσεράμισι χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η χειρότερη παρακαταθήκη για την επόμενη κυβέρνηση. Ωστόσο, όλοι οφείλουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει αμέσως για να αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία, όπως λέτε, την επόμενη μέρα. Το εκλογικό αποτέλεσμα όποιο και αν είναι αυτό αποτυπώνει όχι απλώς την έκκληση αλλά την ρητή εντολή των Ελληνίδων και των Ελλήνων σε εκείνους που θα κυβερνήσουν να τα αλλάξουν όλα τώρα.
Ποιες είναι οι άμεσες προτεραιότητες που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από τη νέα κυβέρνηση και Βουλή;
Λοβέρδος: Οι Έλληνες υπέφεραν πολλά λόγω του ΣΥΡΙΖΑ. Επαναλαμβάνω και τονίζω ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που πέρασε δεύτερη κρίση γιατί ο κ. Τσίπρας θέλησε να γίνει πρωθυπουργός. Το 2014 οι δείκτες της οικονομίας, ο τόνος και ο ρυθμός της αγοράς σηματοδοτούσαν ανάκαμψη. Όλη αυτή η επιτυχία του ελληνικού λαού θυσιάστηκε για το καπρίτσιο κάποιον ανεύθυνων και, όπως περίτρανα αποδείχτηκε, ανίκανων πολιτικών. Χρειάζεται, λοιπόν, άμεση και δραστική επέμβαση με μεταρρυθμίσεις, αποφάσεις και τομές σε δύο καταρχήν τομείς. Την οικονομία και την ασφάλεια των πολιτών.
Ανάπτυξη – Μετασχηματισμός του κράτους τα μεγάλα ζητούμενα… Πως θα προχωρήσουμε, λοιπόν;
Λοβέρδος: Όταν μιλώ για ανάπτυξη, νομίζω ότι είμαι ο πρώτος που έθεσα αυτό το ζήτημα, όχι στο θεωρητικό, αλλά, στο πρακτικό τραπέζι και θα είμαι ο τελευταίος που θα σταματήσω να το υποστηρίζω. Στο βιβλίο μου για την νέα ελληνική ανόρθωση έχω υπάρξει σαφής.
Το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας λόγω απλής αναλογικής με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεται;
Λοβέρδος: Η παράταξή μας και εγώ προσωπικά και με την ψήφο μας αλλά και με τις δημόσιες τοποθετήσεις μας έχουμε εκφραστεί. Η “απλή αναλογική” αλά Τσίπρα στην Ελλάδα είναι ταυτισμένη με το χάος. Γι’ αυτόν, ακριβώς, το λόγο και την έχουμε καταψηφίσει. Και, εξαιτίας της ψήφου της παράταξής μας η χώρα στις 8 Ιουλίου δεν θα μείνει ακυβέρνητη. Αυτή η προσφορά πρέπει να μας πιστωθεί και είναι από τις σημαντικότερες που κάναμε στον τόπο στην παρούσα χρονική συγκυρία.
Υπάρχουν πρόσωπα και κόμματα που θα μπορούσαν να βρουν ένα modus vivendi θετικής συμβολής στα παραπάνω;
Λοβέρδος: Προφανώς και υπάρχουν κόμματα, που λειτούργησαν με βάση το πατριωτικό συμφέρον και παρέβλεψαν την μικροπολιτική και το κομματικό συμφέρον. Δικαιούμαστε εμείς, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής να είναι περήφανο για τη συγκεκριμένη στάση του. Από το 2009 και έως σήμερα, δέκα ολόκληρα χρόνια, δοκιμαστήκαμε και ως κυβέρνηση, και ως κυβερνητικός εταίρος και ως αντιπολίτευση και αποδείξαμε ότι πιστεύουμε στις κοινωνικές συναινέσεις
και στις πολιτικές συνεργασίες, όταν αυτές έχουν μια κοινή αφετηρία, η οποία έχει ως άξονα τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό με ό,τι αυτός συνεπάγεται και πρεσβεύει.
Τελικά, μπορούμε να πάμε πιο πέρα σαν κοινωνία, σαν κράτος, σαν πολίτες, ενωμένοι προς το κοινό καλό ή θα ζούμε, διαρκώς, μέσα σε ένα κλίμα διχασμού;
Λοβέρδος: Το διχαστικό κλίμα είναι μια πολιτική κατάσταση, η οποία επικρατεί στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων. Και τα παραδείγματα που χώρισαν την κοινωνία, αλλά και τους πολιτικούς, στα δύο, είναι αλλεπάλληλα. Όμως, για να ορίσουμε μία συγκεκριμένη στιγμή και να είμαστε πιο σαφείς, από τη μεταπολίτευση και μετά οι αντιπαραθέσεις δεν ξεπέρασαν ποτέ, με εξαίρεση το βρώμικο ‘89, το μέτρο της πολιτικής αντιδικίας. Στη σύγχρονη
ελληνική πραγματικότητα της κρίσης, το κόμμα που δίχασε, όπως κανένα άλλο, και, που έβαλε απέναντι με μικροκομματικό μίσος τους πολίτες είναι ξεκάθαρα και αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η φράση του πρωθυπουργού «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» αποτυπώνει το εύρος του διχασμού. Προσωπικά, έχω υπάρξει διαχρονικά ένας μετριοπαθής πολιτικός γιατί με μετριοπάθεια επιδιώκω να προσεγγίζω γενικότερα τα θέματα στη ζωή μου και πιστεύω ότι υγιείς πολιτικές δυνάμεις ασφαλώς και υπάρχουν, ακόμη, στην ελληνική κοινωνία και έχουν χρέος να απαλλάξουν τη χώρα και το λαό απ’ αυτό το φάσμα που πλανάται, από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και μετά, πάνω και από την κοινωνία, το κράτος και τους πολίτες και να γυρίσουμε σελίδα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και την κοινή προκοπή.
