Τώρα είναι η ώρα να βάλουμε στη σωστή θέση -με όποια σειρά δεν έχει σημασία-, θεμελιώδεις έννοιες που αποτελούν τη σανίδα σωτηρίας για την Ανθρωπότητα. Τώρα, που όλοι καταλάβαμε ότι «κοινή γαρ η μοίρα». Έναν ολόκληρο χρόνο σε συνθήκες πανδημίας, έχοντας όλοι αλλάξει τον τρόπο ζωής μας, οφείλουμε να σκεφτούμε με λογική και σύνεση, προχωρώντας στις αναγκαίες διορθώσεις πορείας.
Είναι δεδομένο, ασφαλώς, ότι το πρόβλημα των ανισοτήτων παραμένει ενεργό, η δε άμβλυνσή τους συνιστά παγκόσμια πρόκληση. Όλα είναι μια αλυσίδα: η μείωση της ψαλίδας στα εισοδήματα βοηθά στο να περιορισθούν οι ανισότητες των ευκαιριών, άρα λειτουργεί υποστηρικτικά στο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, που οδηγεί με τη σειρά του σε ποιοτικότερη εκπαίδευση, τη βάση για μια καλύτερη ζωή.
Διότι, είναι αλήθεια ότι η δημιουργία πλούτου δεν εξαρτάται μόνο από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά και από τη γνώση, το δεύτερο μεγαλύτερο συντελεστή πλούτου παγκοσμίως, καθόσον, το 35% του παγκόσμιου εισοδήματος προέρχεται από σχετικές επιχειρηματικές δραστηριότητες με αυξητικές τάσεις, αλλαχού και στη χώρα μας.
Παρά τις ανισότητες, λοιπόν, μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο με «καλύτερο» καπιταλισμό, «καλύτερη» παγκοσμιοποίηση, ή γενικότερα, έναν κόσμο με ένα «καλύτερο» οικονομικό σύστημα;
Συζητάμε επ’ αυτού και λέμε κατ’ αρχήν «ναι». Αυτό που μας ενδιαφέρει, ωστόσο, είναι να συμφωνήσουν και οι ταγοί της πολιτικής οι «έχοντες τα κλειδιά» των κρατών ότι πρέπει να προτάξουν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους, ώστε να παράγουν έργο με προτάσεις στους κρίσιμους τομείς και να σταματήσουν να επιδίδονται σε στείρες μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις, πολώνοντας διαρκώς το κλίμα, συχνά παρασύροντας το κοινό…
Και επειδή, από την Παιδεία ξεκινάμε και σε αυτήν πάλι καταλήγουμε, είναι πολύ σημαντικό να προσδιορίσουμε την αξία της όποιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας στη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, δηλαδή, της εξασφάλισης στους νέους -που, ήδη, έχουν εισέλθει κατ’ ανάγκην σε ένα καινούργιο κόσμο εξ αποστάσεως μάθησης, με χρήση σύγχρονων τεχνολογιών- των εφοδίων εκείνων τα οποία θα τους επιτρέψουν, δίπλα στην εγκυκλοπαιδική, την ιστορική, τη φιλοσοφική, μαθηματική ή άλλη γνώση, να προκύψουν καταρτισμένοι στα νέα μοντέλα εργασίας. Ο αξιοπρεπής βιοπορισμός είναι απαραίτητος στην προοπτική ενός διαρκώς αναπτυσσόμενου κόσμου, αλλά και με πολλές αβεβαιότητες.
Προσοχή, όμως, την ίδια ώρα πρέπει να σεβαστούμε την ανθρώπινη φύση, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ηλικίες που η εργασία, απλά, απαγορεύεται ρητώς. Δεν είναι δυνατό στην εποχή μας να συνεχίζεται η εκμετάλλευση παιδιών με σκοπό το παραμικρό οικονομικό όφελος. Το 2021 αποτελεί ορόσημο για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας. Αν για μας, στην Ελλάδα, σημαίνει την επέτειο των 200 χρόνων από τον ξεσηκωμό κατά του οθωμανικού ζυγού, τότε, είναι και η κατάλληλη στιγμή για την απελευθέρωση των αυριανών κοινωνικών ανθρώπων απανταχού της γης, από κάθε δυνάστη. Αυτό είναι το δίκαιο!
Μια εξόχως ενδιαφέρουσα έννοια, εξ άλλου, που μπορεί να συμβάλλει στην εδραίωση των πιο κλασικών εννοιών τις οποίες περιγράφουμε, είναι αυτή του Υπερβατισμού. Ανακαλύψαμε έναν έφηβο, μόλις 15 ετών, που μας θυμίζει το γνωστό φιλοσοφικό κίνημα, συνδέοντας εποικοδομητικά τον άνθρωπο με τη φύση, στη λογική της αυτάρκειας, της οικολογίας, άρα, της ατομικής ευθύνης -όλοι, άλλωστε, την επικαλούνται σήμερα, στη δύσκολη συγκυρία που διερχόμαστε. Σεβόμενοι το περιβάλλον ενισχύουμε και τον ίδιο τον αυτοσεβασμό μας. Οι Έλληνες, σήμερα, το χρειαζόμαστε, από κάθε άποψη, έχοντας περάσει πολλές μαζεμένες δυσκολίες, τα τελευταία χρόνια.
Και, επειδή, καλό είναι να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και που πηγαίνουμε, ας μείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στην προάσπιση των δικαίων μας, σε χρόνο και τόπο παρόντα. Η ψυχική υγεία, η πνευματική ανάταση, η κοινωνική ισορροπία, η προκοπή, το «ευ ζην» παντιοτρόπως, δεν πρέπει να μας αφήνει να συγχέουμε την εξισορρόπηση στην εξωτερική πολιτική και του fair play προς τρίτους με την ηττοπάθεια ή την οπισθοχώρηση. Η αναβάθμιση της χώρα σε όλους τους τομείς ας γίνει οδηγός του μέλλοντός μας!
