Αγαπητέ Αναγνώστη,
Φτάσαμε και σε ένα ακόμη καλοκαίρι -το 6ο αισίως καλοκαιρινό τεύχος μας (2019-2024)- από τότε που ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας στη χώρα μας. Μία προσέγγιση στη δημοσιογραφία που εστιάζει στην αναζήτηση και την προώθηση λύσεων σε κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, αντί να επικεντρώνεται αποκλειστικά σε γεγονότα και σε αρνητικά στοιχεία.
Στόχος μας να παρουσιάζουμε μια πιο σφαιρική εικόνα της πραγματικότητας, αναδεικνύοντας τις πρωτοβουλίες, τις καλές πρακτικές και τις θετικές ιστορίες που συμβάλλουν στη βελτίωση της κοινωνίας. Εστιάσαμε σε λύσεις, αναδείξαμε πρωτοβουλίες, ενθαρρύναμε τη συμμετοχικότητα, υποστηρίξαμε την ελπίδα, την έμπνευση, την κριτική σκέψη. Κάναμε δημοσιογραφικές αναφορές για καινοτόμες λύσεις που εφαρμόζονται σε τοπικές κοινότητες, παρουσιάσαμε ιστορίες επιτυχίας για ανθρώπους που ξεπέρασαν κοινωνικά ή οικονομικά εμπόδια, εξερευνήσαμε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που εργάζονται για τη βελτίωση της ζωής. Προσπαθούμε να συμβάλουμε στη δημιουργία μιας πιο ενημερωμένης και ενεργού κοινωνίας, ενισχύοντας την αίσθηση της κοινότητας και της συνεργασίας. Να δείξουμε ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη δημοσιογραφία -και αυτό οφείλει να είναι το δημοσιογραφικό λειτούργημα- που να αποτελεί μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος…
Όπως έλεγε ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο «Τίποτε δεν είναι καινούργιο κάτω από τον ήλιο, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ήλιος». Και είναι αλήθεια! Όλα αυτά που έχει ανάγκη ο άνθρωπος και η κοινωνία του, λίγο πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουν λεχθεί. Εμείς, απλά, επιμένουμε να τα φέρνουμε στην επιφάνεια, στη καθημερινότητα, με ποικίλους κάθε φορά τρόπους. Προσπαθώντας και επιμένοντας εποικοδομητικά, απορρίπτοντας το αρνητικό και πολωτικό κλίμα της εποχής. Επιδιωκόμενο, να μη φθάνει κανείς στην παθητική αυτή κατάσταση που περιγράφουμε σε ένα από τα άρθρα μας στο παρόν τεύχος, την «εκμαθημένη απόγνωση». Αυτό, δηλαδή, το αίσθημα που νιώθουμε, αυτή τη μοιραία αδυναμία, την παραίτηση από το να διεκδικήσουμε να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε το οτιδήποτε, θεωρώντας, εκ των προτέρων, ότι οι προσπάθειές μας θα πέσουν στο κενό, ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Μαθημένη ή επίκτητη αβοηθησία, άλλως πως…Υπογραμμίζουμε εδώ, ότι παρά την πρακτική των ΜΜΕ να ενθαρρύνουν και να καλλιεργούν αυτή την «ψυχική ασθένεια», έχουν συνάμα την δύναμη να την αντιμετωπίσουν, καθώς μπορούν -μα και οφείλουν- να διαδραματίσουν θετικό, κοινωνικά υπεύθυνο ρόλο προωθώντας την ενδυνάμωση των πολιτών και τη κριτική σκέψη.
Γι’ αυτό προσπαθούμε να δίνουμε «τροφή για σκέψη» πάντα. Να ερευνούμε και να παρουσιάζουμε λύσεις που πάντα θα υπάρχουν, πάντα θα εξευρίσκονται.
Με τέτοιες σκέψεις, για το παρόν και το μέλλον μας, θελήσαμε να συμπληρώσουμε τα καλοκαιρινά σας ταξίδια. Ιδιαίτερα, όπως αναφερόμαστε σε άλλο άρθρο μας, στο διαρκές ταξίδι μας, η Τέχνη είναι «οδηγός» μας, αποτελώντας έναν κρίσιμο παράγοντα για την ατομική και κοινωνική εξέλιξη, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Είναι το μοναδικό μέσο που τροφοδοτεί με κάθε πιθανό και ευφάνταστο τρόπο την διαδικασία της σκέψης.
Κάποια στιγμή, στο μεταξύ, πρέπει να σκεφτούμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δημιουργήσουμε θετική αλλαγή αντί να τροφοδοτούμε αρνητικές αιτίες, όπως συμβαίνει διαχρονικά με την «κουλτούρα της ακύρωσης», τον ζόφο του παρελθόντος με ακραίες συμπεριφορές και τον κίνδυνο της μετάλλαξής τους στο παρόν και το μέλλον.
Καταπιανόμαστε, επίσης, με την φιλανθρωπία, την τόσο σημαντική αυτή έννοια και την ανάγκη διαμόρφωσης της μελλοντικής της ατζέντας, με έμφαση στις αξίες, την αλληλεγγύη και το κοινό καλό.
Δεν ξεχνάμε, ωστόσο, την επικαιρότητα που τρέχει. Στον απόηχο των γαλλικών εκλογών, ερμηνεύουμε τα αποτελέσματα και αντλούμε πιθανά διδάγματα. Ρίχνουμε μια διαφορετική ματιά στην οικονομική ανάπτυξη 50 χρόνια τώρα από τη μεταπολίτευση. Αναδεικνύουμε τα οφέλη μιας «επιχειρούσας κοινωνίας». Γενικώς, επιλέγοντας να βλέπουμε «το ποτήρι μισογεμάτο», θα χαρακτηρίζαμε την εποχή μας ως μια συναρπαστική στιγμή για μας, τα ανθρώπινα όντα. Που ξεκίνησαν από τον Homo Sapiens για να φθάσουν, κάποτε, στον Homo Universalis…
Αυτά και άλλα θα διαβάσετε στο παρόν τεύχος μας. Σκέψεις για εποικοδομητικές συζητήσεις, για ιδέες και λύσεις, αναλογιζόμενοι τη ρήση του Σωκράτη: «Τα σπουδαία μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια μυαλά συζητούν τα γεγονότα, τα αδύναμα μυαλά συζητούν για τους άλλους»…
Απαραίτητο λίγο, βέβαια, να ξεβολευτούμε από κάποιες ίσως βολικές πεποιθήσεις-ιδεοληψίες μας και να μάθουμε να ακούμε πρώτα, να κατανοούμε και κατόπιν να κρίνουμε και να ενεργούμε. Άλλωστε, οι «ιδεολογίες» μας χωρίζουν. Είναι τα όνειρα και οι αγωνίες που μας ενώνουν.
«Κάθε άνθρωπος, όπου πάει, κουβαλάει μαζί του ένα σύννεφο από βολικές πεποιθήσεις, που κινούνται μαζί του σαν μύγες σε μια μέρα του καλοκαιριού»,
Μπέρτραντ Ράσελ
Μέσα, λοιπόν, σε όλα τα σύνθετα και τα πολύπλοκα της εποχής μας, εμείς επιμένουμε, να βλέπουμε «φως» και να εκτρέφουμε αισιοδοξία και ελπίδα. Κοντολογίς, κανείς δεν τυφλώθηκε βλέποντας την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων…
Μέχρι τον Σεπτέμβριο που θα επιστρέψουμε…
Σας ευχόμαστε ένα καλό, δροσερό, γαλήνιο και στοχαστικό υπόλοιπο καλοκαιριού!
