Πολιτικό Βήμα*

Οδεύοντας προς τις Βουλευτικές Εκλογές, ο Ορθός Λόγος, αναζητώντας διαρκώς τη …λογική στην έκφραση των δημοσίων προσώπων, τη θετική σκέψη και πρόταση που πρέπει να κυριαρχήσουν σήμερα, ώστε να εδραιωθεί ο πολιτικός πολιτισμός στη σχέση των ταγών μεταξύ τους και με την κοινωνία, καθιερώνει το «Πολιτικό Βήμα». Ανοιχτό για εκείνους και εκείνες που πρεσβεύουν απόψεις εποικοδομητικές και όχι διαλυτικές, που θα είναι μεγάλη μας χαρά να ακούμε και να φιλοξενούμε.
Η αρχή γίνεται με τον κ. Νίκο Λαλιώτη. Ας δούμε τι μας λέει:

«Έχω ζήσει πια ένα αρκετό κομμάτι της ζωής και έχω δει με τα μάτια μου πολλές καταρρεύσεις βεβαιοτήτων, ιδεολογιών, ακλόνητων δογμάτων και φανατισμών, τα οποία  έμοιαζαν με νοητικά φρούρια απόρθητα.

Η τύχη το έφερε και, πριν λίγες μέρες, ζήσαμε αυτή την απίστευτη τραγωδία στους σεισμούς της Τουρκίας, τον τεράστιο πόνο των ανθρώπων… και ξαφνικά όλα ήρθαν στη φυσική τους κατάσταση.
Η συγκίνησή μας ήταν εκεί, η ανάγκη να βοηθήσουμε εκεί, η συμπόνια και η αγωνία για να βρεθούν ζωντανά μέσα στα ερείπια τα παιδιά των γειτόνων μας εκεί… ούτε τα «θα έρθουμε νύχτα ξαφνικά», ούτε τα «θα βομβαρδίσουμε την Αθήνα» υπήρχαν μέσα μας.
Πού πήγαν άραγε;

Αντιθέτως, το φυσικό ένστικτο της συμπόνιας και της αλληλοβοήθειας που υπάρχει στο είδος μας, ήταν εκεί, μακριά από την ταμπέλα «εχθρός», σαν να την γκρέμισε ο σεισμός αυτή την ταμπέλα.

Θέλω να πω με αυτό, ότι όλη η διχαστική ρητορική κάποιων πολιτικών – «ηγετών»,  που μπλοκάρει τη λογική σκέψη των λαών και δηλητηριάζει με διχασμό τη ψυχή τους, είναι μία απολύτως τεχνητή κατάσταση που στόχο έχει την χειραγώγηση των κοινωνιών για την εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων.

Ο ίδιος μηχανισμός, διχαστική ρητορική, βίαιος πολιτικός λόγος, δαιμονοποίηση του πολιτικού αντιπάλου, χρησιμοποιείται και στο εσωτερικό των χωρών από πολιτικές δυνάμεις με στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Κι ενώ η σύγκρουση ιδεών και απόψεων είναι απολύτως θεμιτή στην Δημοκρατία, στην νοσηρή της εκδοχή η σύγκρουση γίνεται προσωπική κι ο πολιτικός αντίπαλος μετατρέπεται στον «εχθρό» που δεν του αξίζει σεβασμός, με στόχο τον φανατισμό του εκλογικού σώματος για την απόσπαση ψήφων.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξαπάτηση και ανανδρία, από τον πολιτικό που διχάζει εν γνώσει του την κοινωνία για το προσωπικό του όφελος.
Η ιστορία είναι βέβαιο ότι θα τον καταδικάσει, αλλά το δέλεαρ του πρόσκαιρου πολιτικού κέρδους είναι μεγάλο με αποτέλεσμα να βλέπουμε τα όσα βλέπουμε στη Βουλή, στα τηλεοπτικά πάνελ, στον τύπο και στα social media.

Στη χώρα μας είναι γνωστό το που οδήγησε ο διχασμός, διαχρονικά.
Αρκεί να φανταστούμε πώς θα ήταν η Ελλάδα, σήμερα, αν δεν είχε υπάρξει η μικρασιατική καταστροφή, ο εμφύλιος, η δικτατορία και παλιότερα η δολοφονία του Καποδίστρια, οι εμφύλιοι στην επανάσταση κλπ.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι σήμερα η χώρα έχει την εμπειρία για να γυρίσει σελίδα όχι μόνο στην ιστορία της -όπως λέμε συνήθως-, αλλά να γυρίσει σελίδα στην συνείδησή της.

Μπροστά στον νέο κόσμο που ανατέλλει με τις τρομακτικές τεχνολογικές προκλήσεις, οι οποίες θα αλλάξουν τον τρόπο που υπάρχουμε ως ανθρωπότητα, μπροστά στους πρωτοφανείς κινδύνους ενός ασταθούς παγκόσμιου περιβάλλοντος, ενός πολυπολικού ανταγωνιστικού κόσμου, με τα μεγάλα προβλήματα άλυτα, με τις ανισότητες να επιμένουν και να διευρύνονται, με την κλιματική αλλαγή, το μεταναστευτικό, την απειλή προς την δημοκρατία και τις πολλαπλές κρίσεις που ξεσπούν η μία μετά την άλλη, το σύνθημα «Λογική στην πολιτική, ενότητα στην κοινωνία» μοιάζει ως ο μόνος ασφαλής δρόμος για να προχωρήσουμε ως χώρα και ως πλανήτης στο μέλλον μας.
Αν όχι έτσι, πώς αλλιώς;

Πιστεύω βαθιά πως η Δημοκρατία πρέπει  να απευθύνεται στον νου του πολίτη κι όχι στο θυμικό του κι ένας σύγχρονος πολιτικός που αντιλαμβάνεται την ανάγκη της εποχής οφείλει να είναι ενωτικός προς την κοινωνία και όχι να την εξαχρειώνει, γιατί τα προβλήματα που έχουμε να επιλύσουμε είναι πιο θεμελιώδη από τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές και σε μεγάλο βαθμό παρωχημένες και τεχνητές διαφορές.

Αν έχουμε ένα καθήκον, αυτό είναι το καθήκον προς τη ζωή κι αν πρέπει να μιλήσουμε για ιδεολογίες μήπως είναι η ώρα να μιλήσουμε για μια «νέα» ιδεολογία που να απαντά στα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, η οποία να εμπεριέχει την Δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ευμάρεια, την παιδεία, τον προοδευτισμό, τα δικαιώματα, την κοινωνική ευτυχία..

Έχουμε όλη την ιστορική εμπειρία για να κρατήσουμε τα καλά στοιχεία των ιδεολογιών του παρελθόντος και να προχωρήσουμε σε ένα νέο αφήγημα για τις κοινωνίες μας που θα μας ενώνει όλους, γιατί αν κάτι είναι καλό, πρέπει να είναι καλό για όλους. Κανείς απ’ έξω! Κάθε κοινωνική ομάδα να κερδίζει από την συμμετοχή της στο δημοκρατικό πολίτευμα, κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να βρίσκει λύσεις και προοπτική αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα ανάχωμα στον φασισμό και στον λαϊκισμό και να οχυρώσουμε τη Δημοκρατία.

Ιδέες όπως το καθολικό εισόδημα, η αύξηση των μισθών, η αύξηση του ελεύθερου χρόνου, το δημογραφικό, η αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου, οι ανάγκες του πλανήτη μας, η μεταρρύθμιση της παιδείας και οι δεξιότητες που πρέπει να έχουν οι πολίτες του 21^ου αιώνα, είναι μερικά από τα ζητήματα που πρέπει να συζητάμε, όχι με το βλέμμα στις κάλπες και στην συγκυρία, αλλά με το βλέμμα στην ιστορία…

Έτσι κι αλλιώς, η ανθρώπινη ζωή είναι μικρή μπροστά στον ιστορικό χρόνο, αλλά είμαστε όλοι πολύ σημαντικοί γι’ αυτή την συγκεκριμένη στιγμή που ζούμε, γιατί από αυτό που θα κάνουμε εμείς τώρα, εξαρτάται το μέλλον εκείνων που θα γεννηθούν αύριο κι αυτό, αν θέλετε, είναι το πραγματικό νόημα του προοδευτισμού. Να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που παραλάβαμε.

Αυτές τις σκέψεις θέλω να φέρω στον δημόσιο διάλογο και με αυτές θέλω να πορευτώ στην ερχόμενη εκλογική διαδικασία, ελπίζοντας να συμβάλω σε κάτι διαφορετικό από το κλίμα ύβρεων και κοντοφθαλμίας που μας πνίγει όλους, σε όποιον πολιτικό χώρο κι αν ανήκουμε.

Η λογική στην πολιτική λοιπόν και η ενότητα στην κοινωνία ας είναι η πυξίδα μας και ο ασφαλής δρόμος για να προχωρήσουμε στο κοινό μας μέλλον».